Jako Čechowka sym hižo něšto króć do serbskich medijow přišła – dosahaše, zo běch w prawym wokomiku na prawym městnje. Na přikład na ferialnym kursu serbšćiny, w dźiwadle abo na někajkim swjedźenju. Přeco je so hnydom něchtó z mikrofonom na mnje walił, zo by mje interviewował. „Njeboj so“, běchu prajili, „móžeš čěsce wotmołwjeć, jeli chceš“ – štož sym dźakownje činiła. Tak sym ideju měła, jako w redakciji powěsćownistwa Čěskeje telewizije dźěłać započach, zo bych tola nawopak serbšćinu do čěskich powěsćow w telewiziji zaplesć móhła.