Někotre wěcy čłowjek lěpje zrozumi a so z nimi wujedna, hdyž na nje wotdaloka hlada. Na přikład je mi derje znate, zo je serbšćina za Čechow při čitanju lochko zrozumliwa, dokelž je spisowna serbska rěč nastała w časach, hdyž je serbska inteligenca w Praze studowała a w čěšćinje inspiraciju pytała. Ale serbske wurjekowanje je hinaše puće wužiwało. Tohodla je za nas chětro komplikowane serbšćinu słuchajo zrozumić. To je dospołnje druha rěč, kotraž ma sakski zwuk a melodiju. Praktisce to rěka, zo mam na hasy jenož tři metry wot rěčnika zdalene ćeže spó­znać, kotru rěč wón wužiwa. Ta kaž tamna mjenujcy němsce „spěwa“. To wšak za mnje ničo nowe wjac njeje. Potajkim tajki staw w Serbach wočakuju a sym na to přihotowany wokomik dočakać, doniž 110procentowsce njewěm, štó přede mnu steji a rěči. Nětko, w prózdninskim času, sym pak to samsne w Słowakskej dožiwił, štož je mje překwapiło.