Z Mjezynarodnym dnjom maćeršćiny chce UNESCO kóždolětnje 21. februara „rěčnu a kulturnu wjelorakosć spě­chować“ a předewšěm „mjeńšinowym rěčam wjace kedźbnosće“ wěnować. „Rěč słuži wutworjenju identity, ­wjacerěčnosć je wuchadźišćo mjez­sobneho dorozumjenja a respekta“, w proklamaciji UNESCO k tomu rěka.

Drježdźany/Budyšin (SN/bn). Sakskej statnej ministerce za kulturu a turizm Barbarje Klepsch (CDU) bě dźeń maćeršćiny přiležnosć, wospjet „wosebity, lětstotki přesahowacy přinošk serbšćiny za kulturnu wjelorakosć we Łužicy“ wuzběhnyć. Zdobom wona podšmórny, zo je „dwurěčnosć we Łužicy cyle samozrozumliwa. Přiwšěm mamy so za to zasadźeć, zo tomu tak wostanje. Z imageowej kampanju ‚Sorbisch? Na klar.‘ sadźimy w tym zwisku jasne znamjo.“

Předsyda Domowiny Dawid Statnik pisa w oficialnym stejišću třěšneho zwjazka, zo „mamy sej na dnju maćeršćiny swoje bohatstwo wuwědomić. Rěč je začuće, je domizna a je naša identita – wšojedne hač sy Němc, Serb, Kurda abo Španičan. Jenož hdyž mamy česćownosć před rěču tamneho, změje wón česćownosć před našej rěču.“