Nowa generacija lawreatow kroči dale po njekonwencionalnych pućach

Dźesaty króć su minjenu sobotu Myto Ćišinskeho spožčili, a prěni raz je so kuratorij Załožby za serbski lud rozsudźił, přepodać najwyše serbske wuznamjenjenje žurnalistej – Manfredej Ladušej za žiwjenske skutkowanje jako „wurjadny kulturny stawiznar, žurnalist, awtor, referent, fachowy poradźowar, dokumentarist a narodny prócowar“. Jako awtodidakt bě 1941 w Hermanecach rodźeny a dźensa we Wětrowje bydlacy započał a je „njezaměnliwe rysy zawostajił“, kaž jeho lawdatorka Ludmila Budarjowa zwěsći. Nimale 1 900 přinoškow naliča Serbski institut w jeho bibliografiji akribisce rešeršowanych a napisanych. „Drohotny to historiski pokład, kotryž nam zawostaja!“ Budarjowa přirunowaše Manfreda Laduša z „legendarnym redaktorom“ a kulturnym stawiznarjom Jurjom Wićazom-Praskim a z nowinarjom Geratom Hančku. Mnohim je Laduš „takrjec žiwy leksikon“. „Myto je mi zawjazk do dalšeho prócowanja“, so Manfred Laduš dźakowaše.