„A mój mały lud – widźu wuskosć, roztorhanosć, žiwjensku wolu a letargiju, widźu, kak so rěčny rum drjebi, pisam knihi za někotre sta čitarjow dźensa, jutře budźe jich mjenje. Přihladuju z cuzymaj wočomaj wotwonka a sym tam, hdźež stajnje běch, wosrjedź njeho. Hladam wotwonka a pisam wotnutřka.“