„Dźakuju chcemy wam nětk prajić

nowe zaměry zas sej stajić.

Nowe šule nětk wopytamy,

zawěsće so raz wuhladamy!“

Takle spěwachu šulerjo 4. lětnika w zašłym času časćišo na Serbskej zakładnej šuli w Pančicach-Kukowje. Wšako chcychu něšto cyle wosebiteho zaspěwać a z tym pokazać, kak ćežko jim poprawom je so ze zakładnej šulu rozžohnować a zdobom dźakowni być, za kóžduž­kuli hodźinu. Pjatk do wulkich prózdnin běše potom tak daloko, zo dyrbjachu so ći wulcy ze swojimi sobušulerjemi a wučerjemi rozžohnować. Lochko jim wokoło wutroby njeběše. Mi pak sprawdu prajene tež nic! Lěta zhromadneho wuknjenja zawostajeja slědy. Před sobušulerjemi a wučerjemi pokazachu ći wulcy mały program – spěwy a skeč – a přepodachu šuli njezapomnity darik – wobrazaj, kotrejž stej nastałoj we wuměłskim kubłanju na temu akci­ske molo­wanje Jackson Pollock. Kóždy wučer dósta ­samo­spaslenu kartu z krasnej basnju šulerjow.