Do stareje šule w małej wsy Drječinje (Dretschen), kotruž běchu 1840 twarić započeli, zaćahny štyri lěta pozdźišo 27lětny tehdy jenički wučer Michał Rostok. Na wšě štyrceći lět wuwučowaše wón tam „bjez wuwzaća serbske dźěći“, doniž so do Huski na wuměnk njepoda, hdźež bydleše w jara skromnych po­mě­rach. Ćim wažniše běchu jemu přirodowědne slědźenja w blišej domiznje wo­ko­ło Pichowa. Swoje studije wěnowaše rostlinam a překasancam a dalšim wobłukam přirody. Tak nadeńdźe dotal njeznate rostliny, kotrež je pomjenował a wopisował. Swoje dźěła je serbsce a něm­sce w nastawkach a knihach publikował a dopisowaše sej z wučenymi w tu- a wukraju. W słownikach wužiwaše nimo łaćonšćiny tež čěšćinu, pólšćinu a rušćinu.

Před 200 lětami so wuznam­ny přirodowědnik a sławny Maćicar Michał Rostok narodźi. Z 33 lětami nawjedowaše hižo přirodowědnu sekciju Maćicy Serbskeje.

1914 natwarichu při hłownej dróze w Drječinje wjetšu nowu šulu, kotruž pak 1971 zawrěchu, a dźěći chodźachu dale w Husce do šu­le. Staru kaž tež nowu šulu wužiwaja dźensa jako jako bydlenja.