Dubrjenske bahno
Foće: Diana Fryčec-GrimmigowaSrjedź nowembra podachmy so my, 6. lětnik Ralbičanskeje wyšeje šule, z kolesom k Dubrjenskemu bahnu. Naša prěnja stacija běše kroma bahna pola Dubrjenka. Po puću widźachmy dźiwje swinjo. Zastachmy při městnosći, hdźež steješe w prjedawšich časach tak mjenowany Pasternakowy młyn. Wučer na wuměnku, knjez Mič, běše nas wěcywustojny přewodnik. Smalachmy k dalšemu młynej, kotryž Šołćikec młyn rěka a hišće na swojim starym městnje steji. Tam wobhladachmy sej wulke młynske koło a zhonichmy, zo woda, kotraž něhdy młynske koło ćěrješe, dźensa do Kulowskeje lěsneje kupjele běži.
Bahno je wosebity žiwjenski rum, hdźež je póda mjechka kaž błóto. Tuž jenož horstka žiwochow tu přežiwi. Knjez Mič pokaza nam městno, hdźež móžeš kij bjez problema dwaj metraj hłuboko do zemje tyknyć. Swojoraznosće pódy dla chowa so tež w Dubrjenskim bahnje ta abo tamna zajimawa stawizna. Něhdyši Ralbičanski wučer powědaše nam na přikład wo rubježniku a jeho zhubjenym hrodźe, čehož městnosć je hišće dźensa poklata.