W lěću móžeš na najwšelakoriše wašnje wodychnyć a tež trochu swój wobzor rozšěrić. Móžeš na přikład jónu něšto čitać, za čož hewak chwile nimaš, abo tež do (njeznateje) blišeje wokoliny abo do dalšich (tež njeznatych) kóncow kontinenta zapućować. Woboje sej lětsa znowa předewzach.

A tak wzach sej z polcow někotre knihi, kotrež tam hižo dlěje na wužiwanje ča­kachu. Mjez druhimi bě to „stawizna Bjarnata Krawca“, žiwjenjopis z wujimkami z listow a rozprawow serbskeho wučerja, komponista a hudźbneho wědomostnika, rodźeneho 1816 w Jitru pola Rakec a zemrěteho 1948 we Varnsdorfje. Wonu sta­wiznu drje sobu najwuznamnišeho Serba na proze do a w prěnjej połojcy 20. lětstotka, bě 1999 njeboh Achim Brankačk zestajał a w našim nakładni­stwje wudał.