K 60. posmjertninam čěskeho molerja a folklorista

„Jednoho dnja, prěnje přihoty za monumentalnu monografiju wo mojim dźěle běchu hižo sčinjene, wopytach z Vítěslavom Nezvalom molerja Ludvíka Kubu w jeho ateljeju. Nezval měješe za Kubowu monografiju předsłowo napisać, a ja přilubich baseń přidać. Ludvík Kuba běše tehdom stary knjez, ale přeco hišće wobdźiwajnje čiły ... W jeho ateljeju chowachu so wšelake překwapjenki. Přede­wšěm běchu to wězo jeho nowe wobrazy w błyšćacych barbach, tworjene z njezlemitym a njewusaknitym molerskim wotmachom. Čim starši bě, ćim lěpje je molował! Žane ,mazane šaty‘, kaž so te­hdy njezajimawym a płowym wobrazam njezajimawych a płowych molerjow praješe. Kubowe wobrazy zawostajichu sylny a rozžahły zaćišć. Jeho wašnje molowanja wšak za tón čas njebě wjac moderne. Dźak swojemu tworićelej pak je wuměłstwo Kuby zbožownje swoju dobu přetrało. Wone skutkuje a wobkuzłuje z čerstwosću barby, kaž wusahowace twórby impresionistow, a z kwalitu molerskeho dźěła ...“