Na wopyće we „Łužiskej galeriji wuměłstwa“ w Choćebuzu

Dźěchmy za hudźbu, kotruž zezady domu zasłyšachmy. Na dworje pod štomami běchu wysoke blida nastajane. Skupina Kula Bula a darmotne napoje za woknom ludźi přićahowachu. Pomału so dwór pjelnješe, znaći so mjez sobu witachu. „Ja jědu z kolesom“ a dalše znate serbske šlagry, swingowe a tangowe rytmy naladu přisporjachu. Z wotewrjenja wustajeńcy wuwiwaše so poněčim lóštny ludowy swjedźeń. Wuměłska scena Choćebuza, ke kotrejž tež Serbja słušeja, a dalši zajimcy z Delnjeje kaž tež Hor­njeje Łužicy sćěhowachu zabawnym zynkam a witanskim myslam Christiny ­Klimoweje. Wšako běchu tež z jeje institucije, Serbskeho muzeja w Choćebuzu, wobrazy do tuteje, mjeztym 5. wosebiteje wustajeńcy zapřijate. Wjetšina mólbow, rysowankow a plastikow nahladneho cyłka pochadźa ze zběrki priwatneho zběraćela z Choćebuza abo ze swójstwa někotrych wuměłcow samych. Wustajeńca „zwobraznja kompleksny pohlad na Serbow a jich žiwjenski rum, hordosć na to serbske a pytanje za swójskimi korjenjemi“, wuzběhny Klimowa z wutrobitej zahorjenosću.