Pawoł Rota z Ralbic podawa trěbne wudospołnjenje rozprawy w februarskim Věstníku wo powójnskich podawkach w Róžeńčanskej šuli nazymu 1945:

Zajimowani čitarjo Serbskich Nowin wědźa, zo jim Mikławš Krawc-Budyski prawidłownje rozprawja, što w Praze wuchadźacy měsačnik Česko-lužický věstník ze Serbow piše. K powěsći w februarskim wudaću wo „stawkowanju serbskich dźěći přećiwo němskim wučerjam w Róžeńće a w Ralbicach nazymu 1945“ chcył něšto dodać. Wo Ralbicach wšak ničo njewěm. W Róžeńće sym to dožiwił.

Wuchadźišćo: Z kóncom Druheje swětoweje wójny 8. meje 1945, z našim narodnym wuswobodźenjom, je w serbskim ludźe runjewon wubuchnyło narodne wědomje. Wot dorostłych je škrička přeskočiła na dźěći, kaž su to starobje wotpowědnje zrozumili a zwoprawdźić móc myslili. A to měješe wuskutk w šuli, kiž pak je z kolijow wujěł. Zo „su šulerjo němskeho wučerja zbili“, kaž to Věstník piše, wobswědčić njemóžu. Běch tehdy šuler 8. lětnika w Róžeńće.