„Wotwisuje zapřijeće domizna wot politiskeje geografije, wot wokrjesow, wobwodow abo krajow? Za jednotliwca je zapřijeće domizna zwjazane z teritorijom, z kotrymž ma wosebity zwisk, do kotrehož je so narodźił.“ Takle piše prof. dr. Dietrich Šołta w přinošku „Łužica jako domizna dweju ludow“, wozjewjenym z dalšimaj nastawkomaj serbskeje tematiki w lětušim časopisu Krajneho zwjazka sakski domizniski škit. „Łužica je bikulturny region. Jeje mjeno je słowjanskeho pochada. Hač donětka bydlitej tam, a to hižo dlěje hač tysac lět, dwaj ludaj, kotrejž ju jako swoju domoródnu domiznu­ wobhladujetej. Němcy a Serbja, wulki a mały lud, su tam zhromadnje žiwi­.“

Awtor skedźbnja na asimilaciju Serbow a na wuskutki zasydlenja přesydlencow po lěće 1945 na serbskich wsach, hdźež wučinjeja woni 20 do 25 procentow ludnosće. Šołta pak pokazuje runje tak na napřećiwny proces wosebje w katolskich kónčinach, hdźež so přesydlency tež zeserbšćichu. „Tak maja tež Němcy swój podźěl na ‚dźiwje‘, zo je so słowjanska mjeńšina hač donětka realnje zachowała“.