Manfred Zahrodnik-Sarodnick ze Suhla wupraja so k wobrazej wo nadróžnej tafli­ w Mortkowje:

Jako we wudaću SN z 1. septembra tónle po mojim začuwanju jara rjany přinošk z wobrazkom wo „Neue haska“ w Mortkowje čitach, njejsym so jeno smějkotał, ale sym so zdobom na swój čas w ródnym domje dopomnił.

Myslu sej, zo běchu powšitkowne wobstejnosće, štož serbskosć wsy Mortkowa a jeje swójbow nastupa, drje ni­male te samsne a su z dźensnišimi při­runajomne.

Něhdźe w lěće 1952 spotorha naš nan našu staru chěžu, kotruž drje bychu něšto lět pozdźišo w NDR, dźensniši čas pak zawěsće pod pomnikoškit stajili. Hižo njetrěbny chlěw přetwari nan na swójbnu płokarnju abo myjernju. Do njeje wšak sy jeno­ přez wěstu chódbu přišoł. Ale dokelž pola nas nichtó te słowo „chódba“ njeznaješe abo njewužiwaše, rěkaše wona přeco jenož „haska“. A to tež němsce, tak prajachmy to tež my dźěći, z kotrymiž smědźeše kóždy jenož „němski“ rěčeć (herbstwo to hitlerskeje doby, kaž sej myslu).