Naš čitar Petr Pánek z Mikulašovic reaguje pod titlom „Z čěskim wóčkom Jáchyma“ na přinošk „Čěske ćeže z prózdninami“ (SN zašły štwórtk):
Sym posledni artikl „Z čěskim wóčkom“ čitał a zaso raz začuwał, zo nochcu swět dale z čěskimaj wočomaj widźeć. Spytam jón z wočomaj swojeho 11lětneho syna Jáchyma widźeć.
Čehodla? Mi so na přikład čěske zhladowanje na dźěći njelubi. W mojim ródnym kraju mjenujcy su dźěći ludźom nimale wšudźe wobćežne. Stajnje zetkawaš nerwoznych staršich, kotřiž na dźěći njetrjebawšo rjeja. Praja jim: Njenerwuj mje! abo zo nimaja chwile. Hdyž dźěći do ćaha abo busa zalězu, budźe hnydom při durjach něchtó, kiž na nje swari. W šuli maja wučerki, kotrež dźěći rady nimaja. A tak móhł z naličenjom pokročować. Ně, Čěska njeje dźěćom přichileny kraj.
