Přez wokołopuć je Beno Buk z Pěskec k ratarstwu přišoł, je dźě poprawom wuwučeny zamkar. Hakle po wukubłanju w připóznatym předewzaću pak je pytnył, zo powołanje jeho njespokoja. „Za mojich znatych bě to skerje šok, zo chcych so powołansce nowowusměrić“, 23lětny powěda. Ze swójskej iniciatiwu a prócu je sej přichodny směr wotkrył. A dokelž běše tak přeswědčeny, zo to prawe čini, běštaj tež staršej přezjednaj a podpěraštaj jeho. „Dźěd běše ratar, ­a snano mi to tohodla w kreji leži. Zo bych ratarstwo studować móhł, sym tuž najprjedy raz fachowu abituru złožił“, Pěskečan wuswětla. Po wšelakich rozmołwach z fachowcami rozsudźi so wón skónčnje tež hišće za fachowe wukubłanje na ratarja w Róžeńčanskej agrarnej akciskej towaršnosći Sorabia. „Chcych wědźeć, wo čo w ratarstwje dźe“, wón z posměwkom praji. Byrnjež so z jězdźi­dłami hladajo na prěnje powołanje derje wuznał, jeho wulka technika njemało wužadaše. „Ju wobknježić je tola něšto druhe, hač z njej wobchadźeć. Za to trjebaš wušiknosć a zwučowanje.“