Kubłarki su za swojich chowancow zamołwite a maja same rozsudźeć

Worklecy/Biskopicy (SN/MiR). Njezbožo z pěstowarskim dźěsćom krótko do jutrow při Budyskim spjatym jězorje bě chětro rozbudźace, byrnjež tajkile pad jara rědki był. Wěstota we wšěch dźěćacych dnjowych přebywanišćach je dźě by­tostna. Přiwšěm je stajnje zaso rěč wo tym, wo kelko dźěći měła so kubłarka starać.

„Hižo dlěje kubłarjo, starši, nošerjo, třěšne zwjazki, dobroćelstwa a dźěłarnistwa na tule wažnu tematiku skedźbnjeja. Dotal pak njebuchu dosć słyšeni. Jara nas rozhorja, zo dyrbješe so najprjedy tajke njezbožo stać z přičinu, na dawno nuznu změnu w Sakskim zakonju wo dźěćacych dnjowych přebywanišćach pokazać“, zdźěli Marlies Eichler, nawodnica ressorta dźěło z dźěćimi a młodźinu w zwjazku Ludoweje solidarity Bisko­pi­cy. Předsydka Serbskeho šulskeho towarstwa Ludmila Budarjowa skedźbnja na to, zo „kóžda pěstowarnja pućowanja na swoje wašnje rjaduje. Dlěše přewjedu zarjadnišća SŠT za dźěći w starobje štyrjoch do šěsć lět z dosć personalom.“