W Dubjanskim lěsu tuchwilu štomy pušćeja

Połpica (SN/JaW). Na arealu wotnožki Němskeje zwjazkoweje załožby wobswět (DBU) přirodne herbstwo w Dubjanskim lěsu pola Połpicy (Halbendorf/Spree) tuchwilu z ćežkej techniku dźěłaja. Kaž DBU, kotraž je wobsedźerka Dubjanskeho lěsa a k tomu słušaceho bywšeho wojerskeho zwučowanišća, w nowinskej zdźělence informuje, „pušćeja lěsni dźěłaćerjo suche chójny a šmrěki podłu wokrjesneju dróhu mjez Połpicu a Lemišowom (Lömischau) a z Połpicy do směra na Lichań (Spreewiese) kaž tež do směra na Nowu Wjes (Neudorf)“. Zdobom ­zamołwići připowědźeja, zo dochadźa na tychle wotrězkach k poćežowanjam wobchada, dokelž dyrbja tam dróhu wěstotnych přičin dla dźělnje zawrěć. Na to měli so wobydlerjo kaž tež šoferojo nastajić.