Wuježk (MaK/SN/bn). Mjeztym hižo dźewjeć­ lět pěstuja ewangelscy serbscy wě­riwi z Wuježka a wokoliny znowa woži­wjeny, prěnjotnje w lěće 1858 no­winarsce dokumentowany nałožk rań­šeho jutrow­neho spěwanja. Tež lětsa zetka­chu so minjenu njedźelu krótko do scha­dźenja słónca něhdźe 30 ludźi – nimale telko kaž w zašłych lětach – wšěch gene­racijow mjez druhim z Bukečan­skeje wosady a z Budyšina na ze swěčkami a wohenčkom rozswětlenym Pawlikec statoku pod Čornobohom, zo bychu zrowa­stanjenje Jezusa ze serbskimi kaž tež z němskimi kěrlušemi swjećili. Tuchwilnym hygieniskim předpisam wotpowědujo dodźeržachu wšitcy přitomni wěstotny wot­stawk a wužiwachu škitne nahubniki.

Wuježčanskemu spěwanju přizamkny so serbsce wuhotowana nutrnosć. Friedhard Krawc ze Słóńcy (Großschweidnitz) čitaše z 1. lista japoštoła Pawoła Korin­ćanam. Epistla namołwja wěriwych, zro­wa­stanjenje Zbóžnika wobstajnje wobswědčeć: „To je naše poselstwo a to je wěra­, kotruž sće přiwzali.“