Budyšin (SN/bn). Dołho trajacy přiklesk, někotrežkuli „brawo!“ a bjezposrědnje „yeah!“ kaž tež tójšto chwalacych słowow po zarjadowanju – zazběh noweho rjadu sinfoniskich koncertow Serbskeho ludoweho ansambla je so hudźbnikam pod nawodom Georgiosa Balatsinosa hladajo na wothłós publikuma bjezdwěla zešlachćił. Přiwšěm so tón abo tamny wopytowar nad snadnym zajimom dźiwaše, wšako zličichu předwčerawšim na žurli SLA jenož něhdźe 30 hosći.
Koncept rjadu je z jónkróćnym koncertom „přirunować rozdźělne narodne hudźbne rěče na zakładźe třoch kompozicijow, kotrež su do wěsteje měry runočasnje nastali“, kaž w programowym zešiwku rěka. Zdobom ma so „tworjenje serbskich komponistow w europskim konteksće předstajić“, bě intendant SLA Tomas Kreibich-Nawka zahajiwši aktualnu hrajnu dobu připowědźił. Wotpowědnje wopřijimaše zahajacy program serbski, us-ameriski a grjekski přinošk.
Budyšin (SN/HaJ). Nimale sto ludźi bě wčera wječor na knižnu premjeru na hród we Lichanju přichwatało. We woćěmnjenej žurli pokaza diaprojektor na běłu sćěnu lodźišćo ze zmjerznjenymi roztorhami. „To je zamjerznjeny spjaty jězor“, přispomni fotografikar Jürgen Maćij składnostnje prezentacije swojeje w Ludowym nakładnistwje Domowina wušłeje knihi „Ducy domoj – Unterwegs nach Hause. Fotografien 1972–2022“. Publikacija přewodźuje wosebitu wustajeńcu Budyskeho Serbskeho muzeja, kotruž chcdźa lětsa 12. nowembra wotewrić a hač do klětušeho 25. februara spřistupnjeć.
Budyšin (SN/bn). Křesćan „James“ Młynk słuša k wusahowacym wosobinam łužiskeje hudźbneje sceny 1980ych a 1990ych lět. Solo kaž tež jako čłon wjacorych skupinow spisa retomas rockowych a popowych titulow, jako spěwar a gitarist bě do tójšto produkcijow mjez druhim Serbskeho rozhłosa zapřijaty. Składnostnje lětušich 65. narodninow kaž tež 20. posmjertnin wěnowachu jemu předwčerawšim we wobłuku rjadu „Open mic night“ Kamjentneho domu wosebity wopomnjenski wječor w Budyšinje. Iniciatorej wječora Torstenej Wiegelej bě zarjadowanje zdobom składnosć, so zjawnje jako jednaćel Kamjentneho domu rozžohnować. So předewšěm swojim „wjelelětnym sobudźěłaćerjam“ dźakujo zaspěwa wón „My way“, přebasniwši tekst na kóncu: „We did it our way“.
Winowcowe wudaće Rozhlada wopřijima tójšto čitanjahódnch přinoškow. Zazběh skići dohlad do impresijow njewšědneje wustajeńcy, kotraž Nadju Brězanec wosrjedź města Offenbach k tworićelstwu w swojej maćeršćinje inspiruje – wšako je zhromadny wotmysł wustajerstwa, z widźomneho zaćišća nowotwórby čerpać. Serbski rozsud poda něžny rum k filozofiskemu přemyslowanju.
W předsłowje rozjimuje so wědomje domoródneho ludu a jeho kmanosć, so mjez modernu a tradicijemi pohibować, w sebi stejišćo serbskeje identity skrućić a daloko sahace móžnosće za wobstaće serbstwa wobkedźbować.
Žiwjenje jubilarki Hanamarje Měškankoweje so w dalšim přinošku rysuje, jeje slědy po Łužicy maja do dźensnišeho wuznam: Jako něhdyša wučerka a pozdźiša studijna radźićelka w Delnjej Łužicy załoži lěta 1952 delnjoserbsku wyšu šulu w Choćebuzu sobu a přełožowaše někotružkuli wučbnicu do serbšćiny. Priwatne dopomnjenki z dźěćatstwa na wsy runje tak wopomina kaž njesebične prócowanja wo šěrjenje a samozrozumjenje serbskeje rěče.