Hdyž wona před spěwarkami/spěwarjemi „swojeho“ chóra Židźino steji a je/jich k wysokim wukonam pohnuwa, začuwaš najebać wšu z wustupom zwjazanu napjatosć spokojnosć w jeje wobliču, zo cyłk wužadanje derje zmištruje. Tale spokojnosć ma zdobom z tym činić, zo ćěleso mjeztym dwaj lětdźesatkaj jeje wuměłskim narokam wotpowěduje.
Rěč je wo wuměłskej nawodnicy chóra Židźino Kerstin Liederowej z Narća, kotraž bu spočatk měsaca z Čestnym znamješkom Domowiny wuznamjenjena. W lawdaciji je wuzběhnjene, zo wona „z elanom, wulkim angažementom a preciznosću na njezaměnliwe wašnje k zachowanju serbskeho spěwa přinošuje“. Chórisća waža sej jeje wurunanosć. Někotři z nich samo twjerdźa, zo njejsu ju te cyłe lěta ani jónu z njepřećelnym wobličom dožiwili. Kritiku wona na humorne wašnje wupraja. Tež to w chórje wysoko připóznawaja.
