Pohladnicy powědaja wo dawnych časach, swědča wo podawkach a ludźoch. Alfons Handrik wotkrywa nam swět, na kotryž smy w minjenych lětach nimale pozabyli.
Přirunuješ-li statok na pohladnicy z tym, kajkiž dźensa na samsnym městnje we Łazku wuhladaš, drje su hnydom časowe změny widźomne, a to nic jenož wonkownje. Tež nutřka je so twar na dobro tam bydlacych změnił. Jedne pak bu zachowane a zawěsće njebudźe změnjene: Na starym tykowanym domskim bě hižo znazdala na swislach mjez hornimaj woknomaj 1,60 metrow wulki swjaty křiž widźeć. Křiž drje njeje hižo w samsnej wulkosći a na samsnym městnje wostał, přiwšěm wón tež po nowotwarje mnohim, tež cuzym a njewěriwym, kotřiž so rady do Łazkowskeho niwoweho lěsa podawaja, pokazuje, zo tu wěriwi Serbja bydla.
