Delnju Łužicu wosebje wobohaćił

Freitag, 25. Mai 2018
Artikel bewerten
(0 Stimmen)

Jako přińdźech 1972 jako šulerka 9. lět­nika na Choćebusku Serbsku rozšěrjenu wy­šu šulu „Marjana Domaškojc“, Detlefa Kobjelu jara spěšnje zeznach. Hižo w při­ho­towanskim tydźenju wšitcy nowi šu­le­rjo zhonichu, štó „knjez Kobjela“ je. Wšako měješe wón na starosći, nowačkow do šulskeje kulturneje skupiny zarjadować. Sym derje spěwać móhła, tuž buch hłosam alta w chórje přirjadowana. Za tych, kotřiž hrajachu na instrumenće, bě jasne, zo słušachu do instrumentalneje skupiny. Štóž njemóžeše ani spěwać ani hudźić, dźěše do rejwanskeje skupiny.

Kulturny ansambl rozšěrjeneje wyšeje šule bě wažny wobstatk kubłanišća, nichtó njeje jón do prašenja stajał. Detlef Kobjela, Beno Njekela a Bjarnat Rjentš běchu jeho kulturne třihwězdno, kotrež je nas šulerjow sobu formowało. Ze­mrě­ty njeje chór jenož nawjedował, ale je přeco zaso nowe spěwy za nas komponował abo ludowe pěsnje za třihłósne spěwanje aranžował.

Wot dźěćatstwa sym hudźbu a spě­wanje lubowała. Tuž hižo jako šulerka wobdźiwach, kak je naš wučer w předmjeće hudźba a chórowy nawoda nowe serbske titule za nas tworić zamóhł.

Veröffentlicht in Kultura
Bitte anmelden, um einen Kommentar zu posten

Serbska debata

Neuheiten LND