Najprjedy raz dobra powěsć: Před něhdźe sto hosćimi su minjeny štwórtk w Kamjenskim měšćanskim dźiwadle wuchadźenje mjeztym 15. wudaća „Łužiskeho almanacha“ swjećili. Mjenje dobra je powěsć po dalewobstaću kóždolětnje wuchadźaceje regionalno-stawizniskeje knihi. „Podróšenja zhotowjenskich kóštow lětsa su dych wotražace. Almanach wudawace towarstwo a koło awtorow dźěła čestnohamtsce. Tola nowe płaćizny přichodne wudaće do prašenja stajeja“, zwěsći Norbert Schnabel, předsyda towarstwa, kotrež je po swojej hłownej publikaciji pomjenowane, we witanskej narěči. Su pak tež hišće hinaše přičiny: Tež Łužičenjo su před pozadkom stajnje stupacych kóštow za žiwjenje k lutowanju nuzowani. „Wotbytk knihow je w tychle časach dźeń a ćeši“, Schnabel wuzběhny.