Budyšin (CS/SN). Nadregionalnje njeje Karl Eduard Hering přeznaty, byrnjež wjele za Budyšin zdokonjał. Snano zaleži to na tym, zo njebě z pjatylizarjom a zo njeběštej jemu sławu a česć přewažnej. Minjenu wutoru je Hagen Schulz, sobudźěłaćer Muzeja Budyšin, w Budyskej ewangelskej wosadnicy wo žiwjenju a skutku Heringa přednošował. Referat bě hornistka Evelyn Fiebiger nastorčiła, kotraž zarjadowanje ze skupinu Consonare St. Petri z twórbami Heringa wobrubi.

Hering bě so w lěće 1837 z organistom Budyskeje cyrkwje swj. Pětra stał. Paralelnje skutkowaše jako wučer na wučerskim seminarje. Bě to wulki dźěłowy pensum, kotryž měješe zmištrować. Přiwšěm namaka tež čas, zo by komponował. Skład literatury Heringa je dosć snadny, tak zo měješe publikum derje wopytaneho přednoška jónkrótnu składnosć, sej jeho hudźbu naposkać. Jako wučer wuwučowaše swojich šulerjow na wiolinje, pišćelach a klawěrje a zbudźi zajim za klasisku a načasnu hudźbu. K jeho najwuznamnišim šulerjam słušeše Korla Awgust Kocor, kiž wěnowaše jemu „Šěsć serbskich spěwow“.