Radworski zlět
Łužica 2022 wušła
Bróžeń za kubłanske dźěło nětko atraktiwniša
Błobošojce (JoS/SN). Wjace hač 30 lět je mjeztym zašło, zo běchu w Delnjołužiskej serbskej muzejowej wsy Błobošojcach“ (Bloischdorf) we wokrjesu Sprjewja-Nysa muzejowu bróžeń poswjećili. Wjesne mjeno dodachu po towaršnostnym přewróće. Čehodla, to dźensa hižo nichtó tak dokładnje njewě. Wo wsy pak zhoniš dale tójšto w muzejowej bróžni, natwarjenej spočatk 1990tych lět z podpěru spěchowanskich srědkow Europskeje unije. Delnjołužiske serbske muzejowe towarstwo ze swojimi 28 čłonami je nošer zarjadnišća, mějićel je hamt Derbno-kraj.
Prěni raz wosobu z wuchoda počesćili
Sabinu Schubert z Połčnicy su předwčerawšim, póndźelu, w sakskej statnej kencliji w Drježdźanach z počesćenjom Maecenasa 2020 Dźěłoweho kruha samostatnych kulturnych institucijow (AsKI) za spěchowanje kulturneho žiwjenja w Hornjej Łužicy wuznamjenili. Je to prěni raz, zo hódnoći jury AsKI „wusahowacy kulturny angažement, kotryž bjez wulkeho zamóženstwa jónkrótne wukonja a wuskutkuje“. Zdobom su prěni raz wosobinu z wuchodoněmskeho zwjazkoweho kraja resp. Sakskeje počesćili.
Serbskej wustajeńcy w Liberecu
Geografojo so wirtuelnje zešli
Dźěłowe koło „Wjesne rumy“ Němskeje towaršnosće za geografiju a Johanna Heinricha Thünenowy institut stej swoje 22. lětne zetkanje wirtuelnje w Budyšinje wuhotowałoj. Hosćićel bě Serbski institut. Zdobom wotměštej 8. dźěłarničku za wědomostny dorost.
„Nahladnje pokazuja, što je móžno“
Budyšin/Bad Kötzting (SN/JaW). Hinak hač křižerske procesiony w Serbach lětuše swjatkowne jěchanje w Bad Kötztingu wospjet njepřewjedu. To zdźěli našemu wječornikej na naprašowanje tamniši kurowy direktor a sobuorganizator jěcharskeho procesiona we wuchodobayerskim městačku Sepp Barth. Jako přičinu mjenuje wón „aktualne zakonske postajenja“.
Kaž Barth wuwjedźe, Swobodny stat Bayerska w swojich hygienowych postajenjach wo škiće před koronu tež swobodu wěry wobtřihuje. Po jeho informacijach je swjatkowne jěchanje w swojej dotal zwučenej formje z něhdźe 800 wobdźělnikami a tysacami přihladowarjemi podłu sydom kilometry dołheje čary tuž „jako wulkozarjadowanje zakazane. Dyrbimy to bohužel tak akceptować a móžemy so jeno nadźijeć, zo směmy klětu swoje swjatkowne jěchanje zaso jako wulke wuznaće wěry přewjesć.“
Pawoł Jenka
Són zbožowneho sonjerja so spjelnił
Serbski spěwar, hudźbnik, komponist a spěchowar młodych talentow Měrćin Weclich mjeztym połsta lět na jewišću steji
Jako so 17. apryla 1971 młody hólčec ze swojim akordeonom na puć ke kwasej Hańže Bruskec a Pětra Mildnera na Blochec žurli w Pančicach-Kukowje nastaji, hdźež měješe so jako swjedźenski muzikant wo dobru naladu starać, spjelni so za njeho són. Hižo wot najzažnišeho dźěćatstwa njemóžeše sej Měrćin Weclich ničo rjeńšeho předstajić, hač na jewišću stać, spěwać a hudźić.
Hač pak by tehdom 13lětny hdy z tym ličił, zo z toho pjeć lětdźesatkow trajaca karjera wurosće? Zo jeho něhdy „najwuspěšnišeho a najwoblubowanišeho protagonista serbskeje popularneje hudźby“ mjenuja? Titul „Sym sonjer zbožowny“, kaž jedna z CDjow Weclicha rěka, zynkonošak zawěsće podarmo nima.
