Wot spočatka lěta je Clemens Wöppel archiwar Serbskeho ludoweho ansambla. Zo je so w breisgauskim Freiburgu rodźeny, wjele lět w Mannheimje bydlacy studowany stawiznar do łužiskeho Budyšina dóstał, ma takrjec klasisku přičinu. „Moja mandźelska Rebecca je tuchwilu wolontarka w Budyskim Serbskim muzeju. Zeznałoj smój so na studiju w Heidelbergu, a jako jej tele městno připrajichu, smój do Łužicy přećahnyłoj. SLA pytaše runje naslědnika za Jana Cyža. Archiwnistwo je mje přeco hižo wabiło, a jako cellist widźach tu wulkotnu móžnosć, hudźbu z wědomosću zwjazać“, 28lětny historikar powěda.

Archiw SLA chowa najwobšěrnišu zběrku partiturow serbskich komponistow. „Smy wuličili, zo bychu tu składowane partitury wupołožene čaru něhdźe 110 metrow wučinjeli. A wobstajnje dalše k tomu přińdu, kaž na přikład nowe kompozicije za lětušu ‚Błótowsku bajowu nóc‘. Při tajkim mnóstwje móže so wězo stać, zo partitury mylnje wopačnemu wobłukej přirjaduješ. Na tamnym boku pak tež hdys a hdys na něšto dospołnje njewočakowaneho storčiš, čehož­dla tele powołanje zajimawe wostawa.“