Budyšin. Serbski muzej w Budyšinje chowa mjez tuchwilu někak 35 000 eksponatami někotružkuli hódnotnu wosebitosć. Někotre kuriozity je projektowa asistentka Rebecca Wöppelowa njedawno při „Kofeju w třoch“ wopytowarstwu na lóštne wašnje zbližiła. Tak hosćo zhonichu, zo słuša dźěłowy grat bywšeho direktora Arnošta Kowarja, mjenujcy fotowa kamera z přidatnymi dźělemi do skerje ­kurioznych zběrkow muzeja. Hišće njewšědniše su wotnošene mužace cholowy z časa mjez 1850 a 1870. Wone buchu ­hižo za čas NDR w muzeju inwentarizowane. Zajimawe na nich je, zo su z kože. Tajke cholowy słušachu něhdy k serbskej mužacej drasće. Mužojo chodźachu w tajkich chětro šěrokich cholowach drje předewšěm kemši. Najskerje ze zběrkow stareho Serbskeho muzeja pak pochadźa běły kitlk z dobreho płata. Tutón dźěl (wosobnišeje) burskeje drasty žonow Budyskeho ewangelskeho kraja słušeše po zapisku sotře profesora Arnošta Muki, kotraž běše so z Wulkeho Wosyka do ­Jědlic na bohateho bura wudała.