W Róžeńće a wokoło wsy móhło so stać, zo wuhladaš pjeriznu, kotraž će na bajku dopomina. Wjetše ptački abo małe kokoše w našich kónčinach hižo wjele lět wuhladali njejsmy. Nětko tu někotre kurotwy zaso su.

Njemało so Jan Suchi dźiwaše. Jako Róžeńčanski awtowy zamkarski mišter na swojej zahrodźe njewšědnu pjeriznu wuhlada, dyrbješe na bajku wo kocoru ze škórničkami myslić. Wězo, to běchu kurotwy. Poměrnje přitulne wone pola Suchec cyły dźeń pod štomom sedźachu, sej na zahrodźe trawički pikachu a so wě tež symješka na runje zasytym trawniku njezacpěchu. To bě mjenje zwjeselace. Ale zwotkel da so kurotwy bjeru, hdyž tola pola nas hižo lětdźesatki žane wjace njejsu, so Jan Suchi prašeše. Móžeše pak sej na prašenje hnydom sam wotmołwić, dokelž wědźeše, zo so Róžeńčanskaj hajnikaj z tejle pjeriznu zaběrataj.