Ê Přichod wotwisuje wot toho, što dźensa kak činiš! (Mahatma Gandhi)

Ë Ratarjow bě hižo w srjedźowěku a změjemy­ jich tež w přichodźe. Přiwšěm su so narok, dźěłowe wuměnjenja a swójske rozwiwanje změnili. Wobłuk nadawkow je nětko wobšěrniši a za­přijima wobstejnosće, mjez druhim škit wobswěta. Moje powołanje zaruča čłowjekej žiwjenski zakład – zežiwidła, kotrež njemóža mašiny zhotowić. Ćim wažnišo je, to škitać a wobchować. Tohodla­ mam přezjednosć mjez ratarstwom a přirodu za wažnu. W zjawnosći wšak knježi často měnjenje, zo je powołanje ratarja domena muži. Tomu pak zna­přećiwju. Prjedy su mnohe žony w tym wobłuku dźěłali a jednoriše nadawki wukonjeli. Někotre z nich pak su zdobom z wulkimi maši­nami dźěłali. Bjezdwěla pak móža tež dźensa žony z wulkimi při­prawami wobchadźeć. Ratarić njewoznamjenja cyły dźeń na tra­k­toru sedźeć, ale ratarjo maja mno­hostronske nadawki zmištrować.