Ê Na kóncu je wšitko w porjadku, a njeje-li hišće w porjadku, njeje tež žanoho kónca. Žiwjenje je wulkotne a wulki dar, za kotryž měli kóždy dźeń dźakowni być. Hdys a hdys pak so mjeńše abo wjetše­ wušparanja zašmjataja, kotrychž dla móžeš druhdy zadwělować. Tak trjebaš krutu dowěru a zmužitosć do swojich­ zamóžnosćow. Sym přeswědčena, zo so potom wšitko na dobro wuwiwa.

Ë Konkretne dožiwjenja žane nimam. Powołanje busoweje šoferki móžeš jenož wukonjeć, jeli sy z cyłej wutrobu při wěcy. To stajnje zaso pytnu, hdyž jězby zmištruju. Hosćo to tohorunja pytnu a jeli so wutrobnje dźakuja, so z tobu wjesela abo so samo hnydom za přichodnu jězbu zapisaja, potom je mi to wobkrućenje a zdobom pohon­ do dalšeho dźěła. Tak tež w priwatnym žiwjenju postupuju. Swoje nadawki stajnje z cyłej wutrobu spjelnjam. K tomu słušeja tohorunja­ nadawki, kotrež wulke wjeselo njewobradźeja. Tak abo znak pak maja wone činjene być, a to z połnej paru.