Jako so namaj loni w januarje synk Barnabas narodźi, bě za mnje a mandźelsku hižo jasne, zo chcemy w staršiskim času rjany zhromadny čas we wukraju dožiwić. Dołho w syći rešeršo­wachmoj, wopytachmoj přednoški a čitachmoj nastawki, kak to z ­ćěšenkom najlěpje zmištruješ. Kusk dlěje hač poł lěta po tym běše prěni cil našeje dyrdomdejskeje jězby jasny: Indiska!

T ak dowjeze nas třoch mój bratr spo­čatk nowembra do Berlina. Wottam wot­lećachmy z třomi wačoka­mi přez Kijew do New Delhija. Při cyłej našej jězbje pomhaše nam jara Felix Fleischer, pola kotrehož su hižo mnozy Serbja swój dowol zwonka Europy planowali – za to jemu hišće raz wulki dźak.