Rysowanka: Philip KřižankRysowanka: Johanna ŠěrakecRjany zymski dźeń Skónčnje je so sněžiło. Přiroda wupadaše, jako by z cokorom posypana była. Tak roz­sudźichu so Konrad, Tabea a Konstantin wonka w sněze sankować. Konrad bě hižo cyle njesćerpny a jako prěni zdrasćeny. Wjesele a lóštnje čampachu na hórku. Tabea a Konrad sydnyštaj so na sanje a smaleštaj horu dele. Běštaj tak spěšnaj, zo hišće tójšto metrow dale jědźeštaj. Konstantin jimaj slědowaše. Wón bě skakanišćo wuhladał a skoči ze swojimi sanjemi dwaj metraj daloko. Pozdźišo dźěchu so wšitcy třo hišće na Jasčanskim haće smykać. Naraz Konstantin padny a wołaše: „Tabea, pój spěšnje a pomhaj mi prošu! Njemóžu sam stanyć!“ Tabea k njemu jědźeše a chcyše pomhać. Konstantin pak ju při tym sobu potorhny, zo na kóncu wobaj na lodźe ležeštaj. Sprócni čampachu Konrad, Tabea a Konstantin domoj, hdźež na nich ćopły kakaw čakaše. Lucian Wels, SZŠ Chrósćicy, rjad. 4
Rysowanka: Jonas Jurk