Impresije 750lětnych stawiznow wosadneje wsy na sewjeru srjedźneje Łužicy
Wobydlerjo wsy nad rěčku Struga a z wokoliny spěwaja rady ludowu pěseń: „Slěpe, to jo rjana wjeska,
tu ja zabyć njemogu.“
Najstarše twarjenje w Slepom je pózdnjogotiski Boži dom. Před nim spěwachu 2014 Rowniske glosy pod nawodom Róžamarje Šenkarjoweje typiske pěsnje w slepjanskim dialekće. Foto: archiw SN/Maćij Bulank
Wobydlerjo wsy nad rěčku Struga a z wokoliny spěwaja rady ludowu pěseń: „Slěpe, to jo rjana wjeska,
tu ja zabyć njemogu.“
Wjelelětna tradicija Slepjanskeje wosady je jutrowne spěwanje w nocy wot ćicheje soboty na jutrowničku, kaž tule loni na Slepjanskej nawsy. Foto: Joachim Rjela
Slepjenjo a wobydlerjo dalšich wosadnych wsow su wjesoły lud, woni rady spěwaja a rejuja, kaž tule na wulkim ludowym swjedźenju. Foto: archiw SN/Maćij Bulank
Ludvík Kuba poby wjacekróć w Slepjanskej wosadźe a je mjez druhim tam holcu w narodnej drasće zwobraznił. Z knihi „Čtení o Lužici“ Ludvíka Kuby