Prěni raz w „Meji“

Freitag, 31. Januar 2020 geschrieben von:

Radwor


Foto: Werner MüllerRadworski katolski dźěćacy dom „Alojs Andricki“ je toho­runja rjenje kwasował. Braška Quentin Kral steješe na čole kwasneho ćaha, kiž je prěni raz swój program w hosćencu „Meja“ pokazał. Žurla bě hač na poslednje městno wobsadźena. Hordźe kročeštaj njewjesta Milenka Eiseltec a nawoženja Janek Měrćink za Ouentinom. Wjesele sej kwasni hosćo zarejowachu a zaspěwachu. Basnje a hrónčka su předšulske dźěći wuběrnje a lóštnje přednjesli, štož wšitkich zwjeseli. Běchu dźě jara rozpjeršene. Wšako bě samo telewizija do Radworja přijěła a je program natočiła. A hižo wječor móžachu so na wobrazowkach w domjacych stwach wobdźiwać. Bianka Šeferowa

Kóžde lěto zas – tónraz pak hinak

Freitag, 31. Januar 2020 geschrieben von:

Lětuši wječorny ptačokwasny program SLA je dekonstrukcija, kaleidoskop towaršnostnych debatow a łuk k tradiciji

Serbski ludowy ansambl je z lětušim wječornym ptačokwasnym programom „Štóž so zwaži, tomu so radźi“ dokładnje to zwoprawdźił, štož běštaj režiser Marian Bulank a libretist Wito Bejmak připowědźiłoj: radikalnu interpretaciju starodawneho nałožka a cyle hinašu hač zwučenu. Zo prěni raz žony w srjedźišću jednanja steja, bě tohorunja wotpohladane. Kruch tohodla feministiski mjenować chcyć pak by tola trochu přehnate było. Byrnjež so tu a tam wotpowědne wotbóčki wujewili, tworitej skerje runoprawosć a do wěsteje měry emancipacija poprawny nadtwar inscenacije.

W tutej kolumnje powědaja štyrjo redakciji SN znaći mjezynarodni awtorojo, wotměnjacy so pod pseudonymom „prof. Wink“, jónu wob měsac wo swojich­ nazhonjenjach a dožiwjenjach we wobłuku zetkanja kulturow, identitow, rěčow a narodnych­ mjeńšin.

Běše pak něhdy, zo sćělesni so jedyn z avatarow prof. Winka jako běłe sukno woblečeny Indičan z dołhimi włosami ...

Běše to połfinale europskich koparskich mišterstwow 2012, jako hraješe Italska přećiwo Němskej we Waršawje. W Londonje tłóčeše so wjace hač dwěsćě muži w małej wosadnej rumnosći, zo bychu sej na wulkej płachće wobhladali, kak je „čorny“­ italski hrajer Balotelli swoje mustwo z dwojimi wrotami do finala třělił (bohužel bě Italčan cyle naprawo raz spěwał „žanych čornych Italčanow njedawa ...!“).

Po dobyću lećachu wšitcy won na dróhu, zbožowni kaž w deliriju, a spěwachu unisono „Viva Italia! Viva Italia! Viva Italia ...“. W finalu mějachu přećiwo Španiskej nastupić. Wšudźe knježeštej wulka kakofonija a wjeselo, pěšcy, awta, busy – wšo pohibowace so zasta a rozwólnje sobu swjećeše.

Jónkrótna drohoćinka w Praze

Freitag, 31. Januar 2020 geschrieben von:

„Z Pólskej’ hłódnaj wjelkaj dwaj k nam so zaběžałoj staj.“ – Marko Smoler

Tole stej wjelkaj před 120 lětami w serbskej dźěćacej knižce „Wobrazki za pěkne dźěći“­ z hrónčkom redaktora Serbskich Nowin Marka Smolerja. Wón je 1897 štyri tajke dźěćace knihi zeserbšćił, wužiwajo najskerje němske wobrazowe předłohi, a bjez lěta a městna w ćišću wudał. Dalše běchu „Pěknych dźěći wjesele“, „Šešerjawka a jeje towarški“ a „Šešerjačk a druhe rawski“. Mjenowane „Wobrazki za pěkne dźěći­“ Serbska centralna biblioteka nima, jenički eksemplar chowaja w Praskej Hórnikowej­ knihowni.­ Blak horjeka je škoda přez wulku wodu w lěće 2002. Knižku bě woda dosćahnyła,­ ale ze zamróženjom­ su ju wuchowali a dyrbja ju nětk ze sakskimi­ pjenjezami­ restaw­ro­wać. Franc Šěn

Kwasna hosćina z domoródnymi ptačkami

Freitag, 24. Januar 2020 geschrieben von:

1 módrawka (Blaumeise)

2 pikotač (Kleiber)

3 wulka sykorka (Kohlmeise)

4 ročk (Rotkehlchen)

5 lěsna wiwka (Waldkauz)

6 kwićel (Wacholderdrossel)

7 dypornak (Buntspecht)

8 wrobl (Haussperling)

9 škrěkawa (Eichelhäher)

10 sroka (Elster)

11 hawron (Saatkrähe)

12 pólny wrobl (Spatz)

13 škórc (Star)

14 zelena wopuška (Grünfink)

15 kós (Amsel)

16 šćihlica (Stieglitz)


Kóžde lěto zas swjećimy w Serbach ptači kwas. To drje je rjana tradicija a ma za ptački přiwšěm wužitny pozadk. Zo přebywa w zymje dosć ptačkow najwšelakorišich družin we Łužicy, je wšěm tym wědome, kotřiž z wotewrjenymaj wušomaj a wočomaj po přirodźe kroča. Tón abo tamny wuhlada fifolaki samo na swojej zahrodźe, hdźež je w zymje picuje.

Mnozy ludźo běchu zašłe dny po puću, zo bychu ptački ličili. Kóžde lěto přirodoškitarjo k tomu namołwjeja. Zajimcy ličachu ptački kóždeje družiny, kotrež w běhu jedneje hodźiny nadeńdźechu. Tak dóstachu fachowcy přehlad, kak bě so lońše suche lěćo z mało spadkami wuskutkowało.

Styki do beninskeho Ouidaha nawjazali

Freitag, 24. Januar 2020 geschrieben von:

Němska spěchuje młodostnych

Gmejna Njebjelčicy wudźeržuje styki do wjacorych krajow, mjez druhim tež do Afriki. Loni stej so wotměłoj zetkani delegacijow, w Njebjelčicach a w afriskim Beninje.

W nowembru wopyta delegacija Afričanow z Benina Njebjelčicy. W rozmołwach z wobydlerjemi, w towarstwach a zawodach dźěše wo to nawjazać woběmaj bokomaj tyjace styki. Zakład wšeho su trajne zwiski, kotrež Njebjelčicy do Benina, wosebje jeho kralowskej majestosći Mauricej princej Bokpe Allada (dźensa kral w Ouidah), wudźeržuje.

Mjeztym staj Njebjelčanski wjesnjanosta Tomaš Čornak a Ouidahska měšćanostka Clotaire Celestine Adjanohoun zrěčenje wo komunalnym partnerstwje podpisałoj. Projekt je po wjetšinje spěchowany ze srědkow zwjazkoweho nutřkowneho ministerstwa. Tež Sakska ideje podpěruje. Dalše pjenjezy su ze srědkow priwatnych zajimcow. Załožba Fondation Dah Bokpe, kotrejež prezident kral Bokpe je, skutkuje jako zwjazowaca a poradźowaca institucija.

Wjesela so na ptači kwas

Freitag, 24. Januar 2020 geschrieben von:

Nětko je skónčnje tak daloko. Dźěći ptači kwas swjeća. Tež w Trjebinskej pě­stowarni ,,Słónčina“ na­łožk wjele lět pěstuja. Hižo starši dźensni­še­je ge­ne­racije běchu w pě­stowarni na sams­nym městnje ptači kwas swjećili. Wšako serbske ko­rjenje přez lětstot­ki wjesne žiwjenje po­stajeja. Tež pě­sto­war­nja ma dwu­rěč­ny napis. Nimo to­ho dó­stachu jeje cho­wan­cy wot Ludoweho na­kład­nistwa Domowina nowowu­hotowanu mapu ze serbskimi nałožkami, ke kotrymž wězo ptači kwas słuša. Pěstujo tule tradiciju pokazuja dźěći na serbskosć Trjebina. Kaž za­stupowaca nawodnica kubłanišća zdźěli, chcychu dźěći lětsa na swjedźenju prě­nje štyri štučki znateje ptačokwasneje pěsnički serbsce zaspěwać. Kaž we wšěch tamnych łužiskich pěstowarnjach su dźěći a kubłarjo rumnosće rjenje wupyšili a wězo ptački picowali. Kulinarisce su na swojim dźensnišim „kwasu“ w pěstowarni kwasnu taflu z ,,wroblikowej snědanju“ zahajili. Připołdnju sydaše ,,łastojčkowe hnězdo“ a popołdnju smědźachu sej dźěći ,,sykorkowe rynki“ zesłodźeć dać. Jako dźak dóstachu Trjebinske dźěći hišće ekstra ,,ptaču picu“.

W Ćisku hižo camprowali

Freitag, 24. Januar 2020 geschrieben von:
Při najrjeńšim słónčnym wjedrje su dźěći Ćišćanskeje pěstowarnje wčera tydźenja camprowali, a to w swojich najrjeńšich kostimach. Wone nazběrachu jejka, słódkosće, hrajki a pjenjezy. Starši kubła­rjow rady podpěrachu, a tak móžachu w třoch skupinach cam­prować. Póstniski nałožk chcedźa přichodne tydźenje hišće na mnohich dalšich wsach přewjesć. Lubi wobydlerjo, mějće tuž stajnje něšto přihotowane. Tekst a foto: Měrćin Kašpor

Sioux tepi bozanku

Freitag, 24. Januar 2020 geschrieben von:
Leandra Nowakec Helena Smolic Karla KnopecFoto: SN/Hanka ŠěnecFoto: Milenka Rječcyna

Karla: Kak je poprawom k tomu dóšło, zo na jolce sobu činiš? To je pola nas kaž tradicija. Leandra: A čehodla? Naš nan, moja sotra a mój bratr tež sobu činja. Mam wjeselo při tym. Karla: Kelko króć sće za program zwučowali? Mějachmy w januaru trójce probu, přeco wutoru wot 17 do 18 hodź. Karla: Kelko dźěći sobu činja? To je kóžde lěto hinak. Ale lětsa běchmy šěsnaćo. Leandra: Je to wjele dźěła? Poprawom nic. Karla: Kajke je to začuće, před telko ludźimi stać? Sym jara horda, dokelž jara rady sobu činju. Leandra: Što potom, hdyž maš hłownu rólu a sy tón jolka-dźeń chora? To so hišće stało njeje, ale by jara škoda było. Karla: Skutkuješ sobu, dokelž maš na tym wjeselo, abo nuzuje će něchtó k tomu? Ja sej jara česću, zo sym NuPraKo-dźěćo. Činju to z wotewrjenej wutrobu. Leandra: Štó je poprawom waš nawoda. Michał Cyž. Karla: Hdy sy poprawom z jolku započała? Nětko sym štwórty raz pódla była. Karla: Sy do programa jara napjata? Lětsa je mje chětro brjuch bolał. Na zbožo sym kusk něšto k jědźi dóstała – kisykał z pomazku.

Shelley Spencer – komponistka ze serbskimi korjenjemi w Awstralskej

Před měsacami bě sej młoda Awstralčanka Shelley Spencer druhe a třeće městno na mjezynarodnym kompozitoriskim wubědźowanju w Awstralskej zawěsćiła, a to před hudźbutwórcami z Ameriki, Awstralskeje, Wulkeje Britaniskeje a Nowoseelandskeje. Wobdźělnicy móžachu mjez štyrjomi žanrami wolić: Běchu to balada, cyrkwinska hudźba, pochod abo techniska twórba za brassband (dujersku kapału).

Korlu Awgusta Kocora sej spřistupniła

Shelley jako ewangelska wěriwa žona předstaja w swojej techniskej twórbje žiwjenje krala Saula. Z njej zdoby sej druhe městno z Robertom Simsom, bywšim trompetarjom Melbournskeho sinfoniskeho orchestra. Třeće městno zaruči sej Shelley ze swojej cyrkwinskej twórbu „A Wendish Prayer“. Zakład bě jej mo­dlitwa, kotruž modlachu so serbscy wupućowarjo, prjedy hač Němsku do směra na Awstralsku wopušćichu: „Božo, daj, zo docpějemy před wšěmi strachami zachowani brjohi našej’ nadźije!“ – „God grant that we, protected from all dangers, reach the shores of our hope.“

Neuheiten LND