Hakle nětko dóšłe oktoberske čisło Praskeho časopisa Česko-lužický věstník ma dwě wobšěrnišej spominani na zemrěteho Kita Lorenca. Předsyda Towarstwa přećelow Serbow Lukáš Novosad mjenuje jeho „najwjetšeho serbskeho basnika druheje połojcy 20. lětstotka“, ale tež „jednoho z najwažnišich přełožowarjow a editorow“. Novosad wustaja, zo je Lorenc tójšto wuznamjenjenjow „poetiskeje přeswědčiwosće dla“ dóstał, zo „w čěšćinje nimo sorabistow so jeho basnjam wěnowachu tak znaći přełožowarjo kaž Jan Skácel a Ludvík Kundera“. Milan Hrabal z Varnsdorfa dopomina so na „mnohe wosobinske zetkanja z Lorencom, kiž je njezapomnity“. K smjerći přećela stwori wón baseń „Básnik se loučí“ („Basnik so rozžohnuje“). Z pjera Kita Lorenca stej wozjewjenej basni „Čas njebě“ (z přełožkom Radeka Čermáka do čěšćiny) a „Melodija“ (přełožk Milan Hrabal). Časopis wozjewi foto zemrěteho a wobraz něhdyšeho młyna we Wuježku.