Milan Hrabal z Warnoćic spomina na swojeho njeboh přećela Bena Budarja:

Beno Budar je a wostanje mój přećel. Na tym tež smjerć ničo njezměni. Tohodla rěču wo nim w přitomnosći. Beno je přećel a kolega, kiž ma přeco chwile, jeli trjeba něchtó pomoc. Wón je sprawny a darniwy a na druhim boku so wón za zarunanjom abo napřećiwnym wukonom ženje njepraša. Tajki je wón jako čłowjek. Tohodla běše wón mjez ludźimi runje tež w Čěskej přewšo woblubowany. Dopominam so na wopytowarjow něhdyšich swjedźenjow poezije we Warnočanskej knihowni, kotřiž su so prašeli, hač je mjez literatami tež tón basnik Beno ze swojim posměwkom a wjesołymi basnjemi. A kak přesłapjeni woni běchu, jako wón mjez hosćimi njeběše.

Mjez čěskimi přełožkami serbskeje literatury su jeho basnje a runje tak čěski wuběrk z jeho knihow wo dopomnjenkach serbskich wojakow a serbskich žónskich na wójnu dale woblubowane a we knihowni najčasćišo wupožčene.