Po zdaću pozabyte ze zašłosće so tež w dźensnišim swěće jewi

Njewěm, hač wěšći to zbožo abo nje­zbožo, hdyž widźu čornu kóčku z lěweho na prawy bok dróhi běžeć. Za wotmołwu na tele prašenje sym w Kamjenskim ­Muzeju zapadneje Łužicy pytała. Ličba eksponatow we wosebitej wustajeńcy „800 lět přiwěra a magija“, kotraž je hač dosrjedź apryla přichodneho lěta přistupna, je wulka. Ekspozicija wabi wo­pytowarjow, so do swěta swojich prjedownikow zanurić, kotrychž stej přiwěra a magija wšědny dźeń přewodźałoj. Kóčku, wo kotrejž ludźo něhdy prajachu, zo ma njewšědne mocy, kedźbliwy wopytowar na mnohich městnach zajimaweje a informatiwneje wustajeńcy wuhlada. Pod grafikami zapřijate wosebite informacije, wolóža předewšěm młódšim zajimcam přistup k eksponatam, kotrež su zdźěla zatrašace.

Zarjadowanja 800lětneho jubileja prěnjeho naspomnjenja města Kamjenca a wosebje swjedźenski kónc tydźenja w meji su tysacy hosći přiwabili. Serbskim wopytowarjam je so šěroki poskitk spodobał. Zdobom pak su mnozy swoje přeća zwuraznili a maja pokiwy.

Dalši wjeršk w běhu swjedźenskeho lěta města budźe Kamjenska Boršć w awgusće. A swjedźenski ćah w septembru ma na bohate stawizny Lessingoweho města skedźbnjeć, kotrež su wusko ze Serbami zwjazane. Na woběmaj podawkomaj budu w tež mnozy Serbja mjez akterami.

Hižo srjedź meje běštej serbska kul­tura a rěč w Lessingowym měsće sylnje prezentnej. Na swjedźenskim kóncu ­tydźenja wopytowarjo poskitkow zwuraznichu, kak wažne za Kamjenc je, zo su Serbja samozrozumliwy dźěl města.

Zhorjelc (SN/bn). Mjeztym 5. lěćnu filmowu akademiju je towarstwo Rashomon w Zhorjelcu wuhotowało, a to tónraz w kooperaciji mjez druhim z filmowym festiwalom Nysa, Wrócławskim ­filmowym festiwalom Nowe Horyzonty a Choćebuskim filmowym festiwalom (CFF). Dźakowano spěchowanju ze stron Łužiskeho festiwala, Kulturneje załožby swobodneho stata Sakska, centrale za zwužitkowanje Bild Kunst Kulturwerk, iniciatiwy Kreatiwna Łužica a Załožby za serbski lud bě dwutydźenska dźěłarnička zajimcam lětsa zdarma přistupna. Dohromady dźewjeć kursantow z Něm­skeje, Pólskeje, Čěskeje a Ukrainy je so na njej wobdźěliło. Minjenu sobotu bu akademija z prezentaciju wudźěłkow zakónčena.

Wojerecy (KD/SN). Marija Šołćic, moti­watorka za serbsku rěč w Domowinskej župje Wojerecy je sej njedawno bretonskeju mandźelskeju Pascala a Catherine Jan na měsačne zarjadowanje rěčneje swětłownje do bróžnje Domowinskeho domu we Wojerecach přeprosyła.

Wonaj staj wopytowarjam swoju domiznu ze swojimi městnosćemi a krajinami kaž tež swoju maćeršćinu bretonšćinu předstajiłoj. Rěč, kotraž běše hišće spočatk 20. lětstotka na połkupje jara rozšěrjena, je dźensa mjeńšinowa rěč. „To je kaž z delnjo- a hornjoserbšćinu“, přispomni wopytowarka Dora Gebauer z Ćiska. Wona zhoni w běhu zarjadowanja, zo so bretonšćina hižo někotre lětdźesatki dołho zaso w pěstowarnjach a šulach wuwučuje a zo móža młodostni w swojej maćernej rěči zaso abituru złožić. Catherine Jan předstaji přitomnym čorno-běło-žołtu bretonsku drastu, kotruž so dźensa jenož hišće na swjedźenje wobleku.