Pančicy-Kukow (CRM/SN). Znowa klinčeše minjenu njedźelu serbski spěw z mnohich ertow w mejskej krasy stejacej zahrodźe klóštra Marijina hwězda. Přetož kaž hižo z dobrej tradiciju běše chór Lipa pod nawodom Jadwigi Kaulfürstoweje zhromadnje z Křesćansko-socialnym kubłanskim skutkom na nalětni koncert přeprosył. Pódla běše tež zaso spěwaca dźěćina, młode Lipki. Wosebity hóstny spěwny cyłk pak běše tónraz ­Njebjelčanski cyrkwinski chór ze swojim dirigentom Chrystofom Mikławškom.

Znata a zdobom woblubowana lyriska pěseń „Róža słuša do wěnca ...“, spisana wot Handrija Zejlerja a zhudźbnjena wot Korle Awgusta Kocora, přednjeseštej ­wobaj chóraj zachodnje zhromadnje jako wulki chwalospěw na Serbow hudźbu a rěč a z tym tež na wšě hódnoty, kotrež nas z łužiskej domiznu zwjazuja.

Tak zapřijachu potom Lipjenjo do swojeho programa sadźby kaž „Krasna družka Łužica“, „Maćernu rěč lubuju“ abo tež hnujace solo na serbsku mać „Na cyłym wulkim swěće...“.