Lětuše hudźbne dny zahajene
Wojerecy (SN/JaW). Z koncertom Noweje Łužiskeje filharmonije su wčera lětuše 54. Wojerowske hudźbne swjedźenske dny oficialnje zahajili. Na wotewrjenju kóždolětneho rjadu we Wojerowskej Łužiskej hali je wyši měšćanosta Stefan Skora (CDU) zdobom dobyćerku wurisanja „Młodźina hudźi“ Anniku Jannasch z Wopakeje z Čestnym mytom města Wojerec wuznamjenił.
Zhromadnje předstaji na to młoda huslerka z Nowej Łužiskej filharmoniju twórby Josepha Haydna, Györgyja Ligetija a Johannes Brahmsa pod hesłom „K.U.K.: Esterházy-Siebenbürgen“. Lětuše hudźbne dny traja hač do 5. meje a wabja z wulkimi mjezynarodnymi mjenami, kaž su to Giora Feidman, kiž zahudźi zhromadnje ze Sergejom Čerepanowom 1. meje w Janskej cyrkwi, Concilum musicum Wien a pianistka Ana Cybulewa. Planowane je nimo wčerawšeho cyłkownje jědnaće dalšich koncertow. Přewažnje přewjeduja je na žurli Wojerowskeho hrodu.
Předpředań za lětuše, mjeztym 24. Budyske lětnje dźiwadło je ...
Starši a młódši debjerjo zastupjeni
Wot lěta 1992 přewjeduja w Nowołučanskim hotelu „Při młynje“ jutrownojejkowe wiki. Byrnjež wjes ze swojimi něhdźe 200 wobydlerjemi najmjeńša gmejny Halštrowska Hola była, pěstuja Nowołučenjo w běhu lěta tójšto aktiwitow a tradicijow.
Nowa Łuka (aha/SN). Njeposrědnje po politiskim přewróće załožene Towarstwo za hajenje regionalneje kultury srjedźneje Łužicy ze swojimi dwaceći čłonami stara so wo hajenje najwšelakorišich nałožkow. Mjeztym šeste lěto Werner Bejma towarstwo nawjeduje. Kónc tydźenja je wone 23. jutrowne wiki w Nowej Łuce wuhotowało. Něhdźe 1 200 wopytowarjow tam zličichu. 18 žonow a muži je tam debjenje jutrownych jejkow w rozdźělnych technikach pokazowało. Renate Šarfowa z Horow pisanješe jutrowne jejka z dźěćimi-započatkarjemi. Kirstin Bejmina informowaše zajimcow wo Wojerowskej narodnej drasće.
Literarny dorost swjećił
Koncertny rjad dale wjedu
Na našočasnej klasiskej komornej hudźbje wosebje zajimowanym poskićichu minjenu njedźelu popołdnju w domje Serbskeho ludoweho ansambla w Budyšinje wužadowacy koncert, a to pjaty raz w rjedźe „Stysk za dalinu“. Je to projekt Sakskeho hudźbneho zwjazka z partnerami we Łužicy, Lipsku a Mecklenburgsko-Předpomorskej, kotryž přewjeduja w turnusu třoch lět.
Ludowědnu přehladku přerjadowali
Grodk (FAG/SN). Po tym zo su w Grodkowskim Delnjołužiskim holanskim muzeju minjene lěta wobłuki hrodowych stawiznow, małeje galerije a industrijnych stawiznow ponowili, so nětko tež ludowědna trajna wustajeńca w nowym outfiće prezentuje. Wot lěta 1997 je muzej na kulturnym hrodźe zaměstnjeny, a wot toho časa jón rozšěrjeja.
Zapal a zahoritosć wuprudźeli
Sobuskutkowacym – profijam kaž lajkam – so předstajenje oratorija „Israelowa zrudoba a tróšt“ wulce poradźiło
Wolóženosć a hordosć nad zdokonjanym rozpřestrěwaštej so minjenu sobotu po Chróšćanskej cyrkwi, jako běchu spěwarki a spěwarjo chórow Meje, Lipa a chóra Serbskeho ludoweho ansambla kaž tež solisća Romy Petrick (sopran), Britta Schwarz (alt), Jens-Uwe Mürner (tenor) a prof. Matthias Henneberg (bas) oratorij Korle Awgusta Kocora „Israelowa zrudoba a tróšt“ kaž tež hudźbnicy orchestrow SLA a Drježdźanskeje Sinfonietty pod cyłkownym nawodom intendantki SLA Judith Kubicec jara naročnu twórbu dokónčili.
Lejna Theurichowa wustaja w SKI
Łužica filmowca stajnje zajimowała a inspirěrowała
Huska (CS/SN). Filmowy režiser a producent Konrad Herrmann bě zwjeseleny a překwapjeny, jako widźeše wulku ličbu wopytowarjow na špihelowej žurli Hušćanskeho hrodu. Na filmowy wječor přichwatali su zwjetša ludźo, kotřiž běchu Němsku demokratisku republiku hišće sami jako dorosćeni dožiwili. Film, kotryž 1948 w Budyšinje rodźeny a mjeztym wjele lět w Berlinje bydlacy Konrad Herrmann předstaji, dótka so ćěmneho kapitla jeje stawiznow. „Honeckerowy trašacy plan“ wotkrywa pozadki w dalokej měrje zatajeneje woprawdźitosće: Něhdźe 85 000 wobydlerjow NDR steješe na tajnych lisćinach. Jich chcychu w padźe wójny abo katastrofow zajeć a do lěhwow tyknyć. Při tym jednaše so wo opozicionelnych, kotřiž chcychu NDR wopušćić, abo wo cyrkwinsce angažowanych. Zasłužba Herrmanna je, zo njepokazuje jenož dokładnje rešeršowane wobsahi aktow, ale zo je zamóhł potrjechenych před kameru dóstać: Tych, kiž stejachu na lisćinach, a tež tych, kotřiž su lisćiny zestajeli. Runje w poslednim padźe bě to njesměrnje ćežko, dokelž bě lědma štó zwólniwy něšto k temje rjec.
K smjerći wuměłca-molerja Jana Buka
Serbski moler Jan Buk zemrě 1. jutrownika w 97. žiwjenskim lěće. W rozestajenju z dogmatiskimi nahladami wo tym, što měło serbske wuměłstwo zdokonjeć, a we wotmjezowanju wot kulturnopolitiskich předpodaćow nasta cyle swójske Bukowe tworjenje. Tak sta so wón z reprezentantom nowočasneho serbskeho wuměłstwa. Jeho wuměłski euwre přeswědči z kwalitatiwnej wurunanosću. Z bědnych prócowanjow za čas studija we Wrócławju a w Drježdźanach spočatk 1950tych lět, ze zasakłeho zakitowanja swójskich wuměłstwowych nahladow přećiwo zadźěwkam časa nastachu harmoniske kompozicije krajinow, ćišnow a aktow we wobknježenej formje.
