„Budyski mytos“ pjećašěsćdźesaćiny swjećił
Budyšin (SN/bn). Wuznamny serbski komponist a nošer Myta Ćišinskeho Juro Mětšk je wčera z wosebitym koncertom w Serbskim ludowym ansamblu swoje pjećašěsćdźesaćiny woswjećił. Zazběh tworješe film Romana Pernaka a Martina Zawadzkeho „Gesta – dych – kosmos“, kotryž wuměłca dokumentarisce portretuje. Titul paska słužeše zdobom jako hesło zarjadowanja.
Slědowacy komornohudźbny program wuhotowaše renoměrowany ansambl unitedberlin pod nawodom Ericha Wagnera. W měnjacych wobsadkach předstajichu hudźbnicy twórbje Mětška „SESTETTO“ a „SYNDROM“ kaž tež „Kwartet za husle, klarinetu, tenorowy saksofon a klawěr op. 22“ Antona Weberna, jednoho z centralnych komponistow tak mjenowaneje 2. Wienskeje šule, kiž je Jura Mětška njesnadnje wobwliwował.
Młode pjero z wida fachowče
Profesorka na wuměnku Lucija Hajnec dźewjećdźesatnica
Serbska wědomostnica prof. Lucija Hajnec swjeći dźensa swoje dźewjećdźesaćiny. Hladajo na tule šwarnu ličbu profesorka na wuměnku lochko zdychnywši přeradźi, zo njeje „sprawnje prajene z tym ličiła, tajku starobu docpěć. Běchu tajke a hinaše časy, druhdy bě napinace, druhdy wužadace, hdys a hdys sym na tym dwělowała, zo swoje nadawki zmištruju. Přiwšěm je tajkile jubilej něšto rjane – dołhož sy čiły a swět kołowokoło rozumiš.“ W tym nastupanju je w lěće 1929 w Zdźěri rodźena dźowka wučerja Józefa Hajny woprawdźe dosć hibićiwa – dušinje kaž tež ćělnje. Na čitanjach w Budyskej Smolerjec kniharni ju často wuhladaš. Za Maćicu Serbsku a Zwjazk serbskich wuměłcow so wona dale angažuje. Zajimowana sćěhuje wona aktualne towaršnostne a kulturne wuwiće we Łužicy a zwonka njeje, při čimž kładźe wona wosebitu kedźbnosć na serbske aspekty. Dokładnje a swěru přečita sej tudyše nowinske publikacije a słucha Serbski rozhłós. Ani póndźelne wusyłanje za młodźinu Radijo Satkula njeje jej njeznate.
Bus z hudźbu do muzeja na koncert
Ćežišćo lětušeho projekta „Wuměłstwowy bus – KunstBus“ je wuchodna Hornja Łužica. Na dwěmaj čaromaj pojědźetej 15. a 16. junija jězdźidle z Budyšina do Korzymja, Neusalzy-Spremberga, Neugersdorfa, Lubija a Koporc. Cyłkownje 20 hudźbnikow w busomaj wustupja. Dalše 60 wuměłcow wuhotuje w jednotliwych stacijach programy, wopřijimace nimo hudźby literaturu, reju, wodźenja, dźěłarnički a performance.
Lubij (SN/bn). Patronka projekta, přirjadnica Budyskeho krajneho rady Birgit Weber, na wčerawšej nowinarskej konferency w Lubijskim Schminkec domje podšmórny, zo „smy dale na to dźiwali, stajnje nowe městnosće do čarow zapřijeć. Zaměr je a wostanje, kulturnišća ze sobu splesć. Wothłós bě loni jara dobry, mnozy wopytowarjo su so dźiwali, kelko kultury tu woprawdźe mamy, často jim scyła wědome njebě, što so takrjec před jich durjemi wšitko takle wotměwa.“
Premjera w Delnjej Łužicy
W „Bjesadźe“ zhromadnje spěwali
Płódna, čiła a sprawna rozmołwa w Komorowje
Komorow pola Rakec (SN). Wšědnje znowa čitarjam zajimawu nowinu předpołožić, to je redaktoram a swobodnym sobudźěłaćerjam naročny nadawk. Najebać to pak maja recipienća tež swoje wočakowanja a přeća wo tym, što bychu rady raz čitali. A hdźe njehodźi so lěpje wo tym rěčeć, hač we wobłuku čitarskeho wječorka? Tak bě sej Domowinska skupina Komorow-Trupin-Rakecy zastupowaceho šefredaktora Serbskich Nowin Axela Arlta pjatk wječor do Komorowa přeprosyła.
Wudospołnjene z mnohimi informacijemi z wjace hač 177lětnych stawiznow serbskeho dźenika, kotrež złožuja so na lěta 1842 w redaktorstwje Handrija Zejlerja wušłe Tydźenske Nowiny, předstaji referent skupinarjam produkciju wšědneho wudaća SN. Hnydom na spočatku so jich prašeše: „Kotre temy byšće za zajimawu nowinu namjetowali?“ Wotmołwy běchu wšelake: To, štož je w regionje wažne. Nastawacy zetkawanski centrum w Komorowje. Baćony. Skupinska předsydka Borbora Felberowa nawjaza na teksty w rubrice „Zapósłane“: „Wone njewotbłyšćuja w kóždym padźe měnjenje redakcije. Na to měła redakcija tohorunja skedźbnjeć.“
Čitajće w nowym rozhledźe (26.04.19)
Přichodny tydźeń wuńdźe nowe wudaće kulturneho časopisa. Wotrjadnik RCW za Delnju Łužicu Viktor Zakar rozmysluje wo wožiwjenju rěčow a zhladuje na rewitalizaciju manšćiny a wobstejace manske kubłanske móžnosće na kupje Man, kotrež skića impulsy za prócowanja wo serbšćinu.
Mejski Rozhlad wěnuje so w předpolu třikrajoweje wustajeńcy „Přechod 03“ wobšěrnje tworjacemu wuměłstwu. W interviewje rozmołwjamoj so z kuratorku a nawodnicu słowjenskeho muzeja za načasne wuměłstwo w Slovenj Gradecu Andreju Hribernik, kotraž bě na přihotach wustajeńcy wobdźělena. W dalšim přinošku zeznajeće 12 na wustajeńcy wobdźělenych wuměłcow a wuměłčow.
Wuměłstwo we wobchodźe
Z trijom Kupazukow na slědach Serbow a Keltow
Wojerecy (SiR/SN). Na štwórtym zarjadowanju lětušich 54. Wojerowskich hudźbnych swjedźenskich dnjow je ansambl Kupazukow wčera na hrodowej žurli wustupił. Frontowa žona Marion Kwicojc bě band před jědnaće lětami załožiła. Kupazukow rěka přełožene „kupa zynkow“. Hudźbne trijo je swojemu mjenu wjace hač wotpowědowało.
Jónkrótnje, harmonisce, mnohostronsce a jara profesionalnje su hudźbnicy wjace hač 80 připosłucharjow na jězbu do zašłosće wotwjedli. Rjany to hudźbny atol, kotryž přeproša z pućowanjom myslow na wšědny dźeń zabyć a wokomiki wotputanja wužić móc. Dych keltiskeje atmosfery žurlu přeprudźi, jako předstajichu publikumej irske a delnjoserbske melodije na wšelakich instrumentach kaž na hrabjowej harfje (Harkenharfe) přewodźane z łahodnymi dyrami ručneho bubona. K tomu so hodźacy repertoire pochadźa mjez druhim z Ruskeje, Němskeje, Šotiskeje a Jendźelskeje a bě jara spodobnje zestajeny.
„Njezwučena emocionalnosć“
Pjate zarjadowanje rjadu Zwjazka serbskich wuměłcow tracTare, tónraz zhromadnje wuhotowaneho z Maćicu Serbskej, je wčera dotal najwjetšu ličbu zajimcow do Budyskeho hosćenca Tiroler Stuben přiwabiło. Ćežišćo tworješe kniha Křesćana Krawca „Sej statok stajili“.
Budyšin (SN/bn). Jěwa-Marja Čornakec witaše přitomnych w mjenje předsydstwa ZSW a přepoda słowo moderatorej wječora prof. Dietrichej Šołće. „Křesćan Krawc słuša k rědkim serbskim awtoram, kotřiž tež romany pisaja. Hladajo na jeho tworjenje napadnje, zo so wuměłska a dokumentariska proza wotměnjatej“, Šołta awtora skrótka předstaji. Dr. Christiana Piniekowa předčita swoju w časopisu Pomhaj Bóh wozjewjenu recensiju, wuzběhujo jeho „stajnje powučne, ale nic powučace teksty“. Jan Nuk zjima swoje w Katolskim posole publikowane mysle wo knize Krawca, w kotrejž „namakamy tójšto hnujacych pasažow a rjane metafry. Je fascinowace, na kotre wašnje je Křesćan Krawc zezběrane hłosy do literatury přetworił.“
