Rěkachu jemu Nowšan, dokelž bě rodźeny (1925) w Nowej Wjesce, we wsy nad Klóšterskej wodu, z kotrejež wuńdźe w prěnimaj powójnskimaj lětdźesat­komaj 33 wustudowanych Serbowkow a Serbow. Jedyn z nich bě nowowučer Jurij Kubaš. Syn skałarja, wuwučeny młynk, zakónči studij w Lipsku jako pedagog dr. phil. a bě wot lěta 1975 wyši wučer a studijny rada. Čas žiwjenja bě wědomostny sobudźěłaćer w centralnym pedagogiskim instituće w Serbskim domje a staraše so wo serbšćinu A-šulstwa­. Spisał je wjace hač 30 wučbnicow serbšćiny, mjez druhim tež za wučerjow metodiku podawanja serbšćiny. Po towaršnostnej změnje zapoda koncept za ewaluaciju serbskeho šulstwa ze žadanjom: „Trjebamy sylny pedagogiski wotrjad.“ W lěće 2004 dokónči wědomostne přepytowanje „Wo wosebitosćach serbsko-němskeje dwurěčnosće“, w kotrymž skedźbni na powjetšace so „tempo našeje wšostronskeje integracije do němskeje towaršnosće“ a na jeje wuskutki na serbsku rěč w zjawnosći, šuli a swójbje.

Wuhotowarka drjewa Christiane Eichner wo projekće rozprawjała

Sofija zawjesela z originelnymi idejemi za mjena. Jeje sobušulerka Lea kładźe jasne přirodne wobrazy z najwšelakorišich maćiznow. Tanja a Marta wuhotujetej z mocha a łopjenow klona mandale. Julia twori ze žołdźow praworóžk. „Dźěći su sej na wšelakore wašnje dźěło z přirodnymi materialijemi zbližili. Mějachu dźěłać bjez wonkowneho wobwliwowanja, swojej kreatiwiće dawać swobodny rum. W zasadźe bě puć zaměr“, rozjasnja wuhotowarka drjewa Christiane Eichner z Taschendorfa swój projekt „Spektren – Von Ton in Ton bis Regenbogen“. Z dźewjeć hortowymi dźěćimi Chróšćanskeho dnjoweho přebywanišća Při Pastyrni, kotrež­ je w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa, je wona loni wot oktobra do decembra w tymle wobłuku skutkowała.

Su 1970te lěta. Młody wučerski porik Gizela­ a Wolfgang Kotisekec bu po studiju wučerstwa na tři „winowatostne lěta“ na wsy­ zasadźeny – w Slepom. Dlěje, hač bě trjeba, tu wostać nochcyštaj. Wona podawaše dźěćom předmjety wuměłstwo, němčinu a jendźelšćinu, wón matematiku a fyziku. Samaj­ běštaj lědma staršej hač jeju šulerjo, a tak měještaj k nim najlěpši zwisk. Bórze wšak so tu zadomištaj: Wot lěta 1975 běštaj Gizela a Wolfgang Kotisekec w Brězowce kruće zakótwjenaj. Z winowatostnych lět bu wjele rjanych zhromadnych lět. Lěta 1951 rodźenu Gizelu pak je smjerć 4. apryla 2016 po ćežkej chorosći ze žiwjenja a z našeje srjedźizny torhnyła.

W nimale štyrjoch lětdźesatkach je Gizela­ Kotisekowa jako wušikna wučerka zamóhła šulerjow motiwować, jich zahorjeć. Wuměłstwo bě jeje konik, wona po­srědkowaše wuknjacym nastorki a je někotremužkuli puć do wuměłskeho powołanja runała. Jeje wuměłska žiłka bě tež w musicalowych projektach Slepjanskeje wyšeje šule njeparujomna, hdźež nawjedowaše skupinu za twar kulisow a jewišćowy wobraz.

Šulerjo Ralbičanskeje Serbskeje wyšeje šule, kotraž je sakske projektne kubłanišćo UNESCO, su wčera w Drježdźanach swój projekt předstajili.