Drježdźany/Kamjenc (SN). Lyrikarja, powědarja a romanciera Marcela Beyera, kiž je znaty tež jako awtor operowych libretow, esejist a wudawaćel, počesća z Lessingowym mytom Swobodneho stata Sakskeje 2019. Spěchowanskej myće dóstanjetej Anja Kampmann a Bettina Wilpert, kaž sakske ministerstwo za wědomosć a wuměłstwo dźensa wozjewi. Hłowne myto je z 13 000 eurami dotěrowane, spěchowanskej po 5 500 eurach.
Kuratorij fachowcow pod nawodom ministerki Evy-Marie Stange (SPD) je lawreatow wuzwolił. Myta přepodadźa swjatočnje 19. januara 2019 we wobłuku 52. Lessingowych dnjow w Kamjencu.
W Badensko-Württembergskej narodźeny a wot lěta 1996 w Drježdźanach bydlacy Marcel Beyer je produktiwny spisowaćel. Jeho tworjenje bu 2016 z najwyšim literarnym wuznamjenjenjom, Mytom Georga Büchnera, připóznate. W swojej prozy wopokaza so awtor jako mišterski wobkedźbowar čłowjeskich žiwjenjoběhow. Žadaše-li sej Goethe jónu „Muža kaž Lessinga mamy trěbneho“, njemóhł pominanju nichtó dźensa lěpje wotpowědować kaž Beyer, měni jury.
Kónc awgusta wotmě so při Miłočanskej skale 12. mjezynarodna rězbarska dźěłarnička. Třinaće wuměłcow dźěłaše dwaj tydźenjej ze zornowcom abo z dubowym drjewom. Rozhlad je so ze štyrjomi z nich rozmołwjał. W oktoberskim wudaću čitaće wo jich wuměłskim dźěle, na kotrych projektach su w skale dźěłali a što bě za nich to wosebite we Łužicy.
Što so za „Marxowej mašinu w 21. lětstotku“ chowa, zhoniće ze zawodneho teksta Měrćina Wjenka. Telko hižo přeradźu: Dźe wo běrokratiju a wo prašenje, što jeje dla njemóžemy docpěć a što móžemy najebać ju docpěć.
Wojciech Wochna je slědźił za Dźiwicu-Dźewanu, bohowku lěsow a přirody. Pyta za zapiskami chronistow 15. do 17. lětstotka a piše, što staj Abraham Frencel a Jan Arnošt Smoler wo njej pisałoj.
„Mužakowskej góli pokazujo se wóteraz jeden tašk z rjanym pisanym pjerjom a złośaneju hopyšu a złośanyma šćidłoma … Dyž něchten jog huglěda, da ten změjo gluku.“
Waženi přitomni, mamoj česć, přednjesć lawdaciju za Serba a Serbowku, kiž njejstaj jenož Slepjanskej kónčinje złota hódnaj. Zawodny citat pochadźa z noweje zběrki „Slěpjańske ludowe powěsći“, na kotrejž staj wobaj pilnje sobu dźěłałoj. Našej dźensnišej lawreataj staj znataj kaž pisany ptačk. Staj połnaj zahoritosće za rjanu slepjansku narěč. Přinjesetaj zbožo wšudźe, hdźež sobu skutkujetaj. Na prěni pohlad so snadź njewšědna dwójka zdawataj: Dieter Reddo z Trjebinka – před 74 lětami w Slepjanskej kónčinje rodźeny a čas žiwjenja tam zakótwjeny, a poł tak stara 38lětna Juliana Kaulfürstowa, rodźena Budyšanka. Wona je do Slepjanskeho regiona hakle „přilećała“ a nětko z jednej nohu w Slepom a z druhej w Drježdźanach bydli.
Wojerecy (AK/SN). Ćiskowčanka Doris Kasperec je wčera ze swojeje dźěćaceje knihi „Kuzło dejmantneje soniny“ we Wojerowskej zakładnej šuli Handrij Zejler čitała. Powědančko je njedawno w Ludowym nakładnistwje Domowina wušło. „Serbšćinu sym na šuli wuknyła a wona je hłuboki dźěl we mni. Tam mam ze strony nana swoje korjenje“, wona šulerjam z rjadownjow 2a, 3a kaž tež 4a powědaše. Kniha měri so na dźěći wot štyrjoch lět. Najprjedy wšak je wona powědančko němsce napisała. Jadwiga Kaulfürstowa je wšitko zeserbšćiła, Barbara Schumann je ilustracije zhotowiła.
Třeći raz změja šulerki a šulerjo nazymu składnosć, so pod fachowym nawodom z rjemjeslniskimi a wobsahowymi aspektami medijoweho dźěła zaběrać.
Budyšin (SN/bn). Tež lětsa poskićitej Serbski rozhłós a Sakski wukubłanski a wupruwowanski kanal (SAEK) dorostej přiležnosć, so zadarmo na „šulerskej akademiji medije“ wobdźělić. Mjeztym hižo třeći raz změja šulerki a šulerjo 5. lětnika składnosć, w běhu tydźenja pod profesionelnym nawodom zeznajomić so ze zakładami žurnalistiskeho kaž tež techniskeho medijoweho dźěła. Wopytowarjam lońšeho kursa resp. na wšelakich polach hižo nazhonitym oferujetej zarjadowarjej we wobłuku natwarnych seminarow dale so wukmanić.
Na hudźbnym festiwalu „Musica Lípa“ zaklinča najwšelakoriše zynki w sewjeročěskim a hornjołužiskim regionje. Prěni z dweju serbskeju přinoškow je publikum w Českej Lípje wobkuzłał.
Česká Lípa (SN/bn). Serbska wuměłča Carolina Eyckec na tereminje a Lipšćanski pianist Christopher Tarnow staj minjeny pjatk pod hesłom „Hraju bjez dótknjenja ...“ wosebity koncert we wobłuku lětušeho hudźbneho festiwala „Musica Lípa“ wuhotowałoj. W Českolipskej bazilice Wšěch swjatych předstajištaj twórby mjez druhim Heinricha Isaaca, Gabriela Fauréja, Sergeja Rachmaninowa a Oliviera Messiaena. Tež dwě kompoziciji – „Intermeco čo. 1“ a „Sonata za teremin a klawěr čo. 1“, kotrejž bě Tarnow spisał – běštej z wobstatkom programa. „Smój so přez naprašowanje jara wjeseliłoj. Čuju so w Čěskej skoro kaž doma, dokelž je rěč serbšćinje tak bliska“, Carolina Eyckec rozłoži a zjima: „Publikum bě jara zajimowany. Smój program cyle cyrkwinskemu ramikej přiměriłoj, přewažnje měrnu hudźbu wuzwoliłoj a so dlěšich přestawkow wzdałoj. Zo su ludźo wćipni na teremin, je so po koncerće tež tónraz zaso wopokazało.“
Róžant (SN/bn). Lětuša čitanska turneja Ludoweho nakładnistwa Domowina wuspěšnje pokročuje. Minjeny pjatk předstajichu awtorki a awtorojo Róžeńčanskeho kružka pisacych w tamnišim, kopaće połnym towarstwowym domje swoju druhu antologiju „Zornjatka na puću“. Wjesne towarstwo a LND běštej zarjadowanje, kotrež bě zdobom knižna premjera, zhromadnje z kružkom wuhotowałoj.
Wudawaćel Beno Budar, kotryž kružk nawjeduje, a lektor Pětr Thiemann witaštaj něhdźe 40 zajimcow. Budar wuzběhny wjace hač poł lětstotka skutkowanja w lěće 1963 załoženeho literarneho cyłka a spomina na njeboh basnicu Marju Krawcec. Antologija wopřijima cyłkownje dwanaće jeje basnjow – dwě z nich dotal njewozjewjenej, kotrejž Thiemann recitowaše.