Pod hesłom „Hrubeju rukow drobne dźěło – rjemjesło na wsy“ su wčera popołdnju w Dešnjanskim domizniskim muzeju nowu wustajeńcu wote- wrěli.
Dešno (SN/CoR). „Najebać rjanu šklu, hdyž je prózdna“ – tajke a podobne serbske přisłowa je zajimowany wopytowar wčera wotkryć móhł, je-li sej wustajene wěcy dokładnje wobhladał. Nawodnica Dešnjanskeho muzeja Babette Zenkerowa bě sej někotre prajidma z literatury wupytała a je „takrjec jako překwapjenku“ w přehladce schowała. Něhdźe 60 hosći je wčera na wotewrjenje přišło. Spěwytwórc Bernd Pittkunings přednjese jim serbske a němske pěsnje wo rjemjesle.
Komorny koncert pod lipu je po dwaceći wuspěšnych předstajenjach na dworje tuchwilu zawrjeneho Serbskeho muzeja dožiwił swoje wčerawše 21. pokročowanje pod lipu Serbskeho domu w Choćebuzu.
Choćebuz (WeM/SN). Wučerka Bettina Biesecke a kolegojo přihotowachu pisany program 24 šulerkow a šulerjow konserwatorija města w starobje dźesać do 18 lět. Jedna z překwapjenkow běše delnjoserbski postrow dwanaćelětneje Laury Bělojc přitomnym. Na to zawjeselichu chowancy hudźbneje šule hosći połdra hodźiny dołho na prěčnych pišćałkach, akordeonje, gitarach, harfomaj, smyčkowych a dujerskich nastrojach. Žnějachu za to zasłuženy přiklesk a dóstachu jako dźak róžu a mały dar.
W programje zaklinčachu mjezynarodne melodije, mjez nimi wjacore serbske a słowjanske. Wjacori šulerjo běchu přednjesene kompozicije z hłowy nazwučowali, zo ani notowe stejaki wid na młodych hudźbnikow njemylachu.
Zašły tydźeń čujach so, jako by połojca serbskeho ludu do Južneho Tirola wupućowała. Při kóždej hrě Serbow na europeadźe bě atmosfera tajka, zo nasta zaćišć, zo njejsu južnotirolscy abo ladinscy koparjo domjace mustwo, ale Serbja. W rozmołwje z domoródnymi Němcami sym so prašał, čehodla tu koparski turněr jenož srěni wothłós w ludnosći žněje, wosebje hladajo na to, zo mějachu woni tež lětsa najsylnišej mustwje. Jako přičinu mi mjenowachu, zo leži snano na relatiwnej wulkosći Němcow porno druhim europskim mjeńšinam a na tym, zo je Južny Tirol skerje hórsko- a zymskosportowa kónčina, čehoždla so ludźo tak sylnje ze swojej koparskej wubranku njeidentifikuja kaž na přikład Łužičenjo.
We wobłuku wustajeńcy tworjaceho wuměłstwa „Jasym – druhi wid. Molerstwo, grafika, plastiki“ a lětušeho 38. mjezynarodneho swjedźenja serbskeje poezije je Zwjazk serbskich wuměłcow (ZSW) 21. junija šulerjam 9. lětnika Goethoweho gymnazija w Biskopicach serbsku literaturu a hudźbu zbližił.
Po witanju hosći přez zastupowaceho nawodu gymnazija Thomasa Schmidta, wučerja za němčinu a nabožinu, předstaji moderator Benedikt Dyrlich, čłon předsydstwa ZSW a předsyda Koła serbskich spisowaćelow, wobdźělenych wuměłcow: Emiliju Deutsch, Marion Kwicojc, Měrćina Wjenka a Tomasza Nawku. Tón zahaji literarno-hudźbne zarjadowanje na dudach a přednjese swójsku „Baladu za Hanza“, wěnowanu Hanzej Šusterej (1908–1994), poslednjemu awtentiskemu hercej-dudakej Slepjanskeje hole. Na to poda krótki zarys serbskich stawiznow, wuzběhujo mjez druhim, zo słušachu tež Biskopicy jako „wrota do Hornjeje Łužicy“ něhdy do serbskeho sydlenskeho ruma a zo je tuž načasu, zo so Serbja ze swojej profesionalnej kulturu tež tule prezentuja.
Budyska wokrjesna hudźbna šula zhladuje mjeztym na 65 lět wobstaća. Generacije hudźbnje zahorjenych šulerjow dóstachu hižo solidne wukubłanje w hraću na najwšelakorišich instrumentach kaž tež w spěwanju. Najlěpši tuchwilni šulerjo kaž tež něhdyši chowancy kubłanišća wuhotowachu njedawny swjedźenski koncert w Smochćicach.
Za swój jubilejny koncert njemóžeše sej hudźbna šula přijomnišeho městna wuzwolić hač powabnu kulisu dwora Smochčanskeho Domu biskopa Bena. Zdobom zakónči hudźbny dorost tam na dostojne wašnje 12. hudźbny swjedźeń kubłanskeho zarjadnišća.
Program běše wotpowědnje šěroko zapołoženy. Moderaciju přewza w nawodnistwje nazhonita hudźbna pedagogowka Margitta Luttner. Je dźě wona zdobom předsydka zarjadowanskeho towarstwa kóždolětneho hudźbneho swjedźenja Via regia – hudźbne eventy.
Mjezynarodny swjedźeń serbskeje poezije piše stawizny. Přewjedźe-li so tajki swjatk hižo 38. króć, móžeš to bjezdwěla rjec. Z wulkej wutrajnosću wěnowachu so wobdźělnicy wulkemu zaměrej: pokład tradicionalneho a dźensnišeho słowjanskeho wuměłstwa znaty činić, spěchować a hódnoćić. Najebać wšu prócu přihotow tajkeho swjedźenja je basnik Benedikt Dyrlich zhromadnje z prjektowej managerku Zwjazka serbskich wuměłcow Janku Rögnerowej a wjacorymi čestnohamtsce aktiwnymi zaso swjedźeń organizował, kotryž wobdźělnicy njezabudu. Jenož dwaj z mnohich hnujacych podawkow njech stej tule wopisanej.
„Budyska nóc poezije“ – swětej wotewrjena a cuzym přećelna“ rěkaše zetkanje w Starej wodarni. Pod hołym njebjom su basnjerjo a basnjerki dwě swojej dźěle přednjesli, w najlěpšim padźe w dalšimaj słowjanskimaj rěčomaj. Na te wašnje kóždy kóždeho zeznawa, njeje-li so tole hižo stało. Wulka kedźbnosć a přiměrjeny přiklesk mytujetej zmužitosć, něšto cyle swójske a wosobinske zjawnosći prezentować.
Jan Arnošt Smoler – štó wón bě? Što je zdokonjał? Čehodla je zajimawy, wosebje za dźěći? Na tele a dalše prašenja su wuknjacy Wojerowskeje Zakładneje „Handrij Zejler“ Při Worjole njedawno wotmołwu dóstali.
Lětuši Mjezynarodny swjedźeń serbskeje poezije wěnuje so serbskemu wědomostnikej a publicistej Janej Arnoštej Smolerjej. Prěnje zarjadowanje wotmě so we Wojerecach. A dźěći zakładneje šule „Handrij Zejler“ dóstachu dohlad do žiwjenja a skutkowanja Smolerja.