Něhdźe 180 sobuskutkowacych wuhotuje cyłkownje 15 zarjadowanjow

Budyšin (SN/bn). Götz Müller, za planowanje a spěchowanje zamołwity Budyskeho kulturneho běrowa, je předwčerawšim we wobłuku nowinarskeje konferency programowu strukturu Łužiskeho hudźbneho lěća 2018 rozjimał. Zarjadowanje pod hesłom „Krajiny“ ma po jeho słowach „hudźbu, krajinu a kulturu zwjazać“. Tohodla je wón festiwal do cyłkownje šěsć rubrikow rozrjadował. Prěni segment „Krajiny měra“ twori 20. julija za­zběh hudźbneho lěća a wěnuje so ty­sactej róčnicy Budyskeho měra. „Smy hudźbu wuzwolili, kiž so tematisce hodźi a kotraž wotbłyšćuje 500 lět wuměłstwowych stawiznow. Při tym smy na to dźiwali, mjezynarodnych runje tak kaž regionalnych komponistow wobkedźbować. Mjez druhim zaklinča twórby Andreasa Hammerschmidta a Melchiora Francka, wobaj staj wusko ze Žitawu spjataj.“ Tamny koncert teje rubriki wopřijima kruchi za dwoje pišćele a prapremjeru „Měroweje modlitwy“, kotruž je Bu­dyšan Feliks Brojer w nadawku zdźěłał. Wobě zarjadowani budźetej w tachantskej cyrkwi sprjewineho města.

Lětni serial SN2. dźěl

Sotrownje w Małym Wjelkowje su mnohe lěta nimale zapusćene byli. Mjeztym pak wotměwa so tam hižo třeće lěto kultur­ne lěćo, kotrehož iniciator je Mike Salomon.

Jedyn z wjerškow lětušeho kulturneho lěća hač do 9. septembra budźe program spěwarki Uschi Brüning. Tón kaž tež dalše­ poskitki su bjezpłatne. „Přiwšěm so wjeselimy, hdyž nam wopytowarjo pjenježny dar přewostaja“, praji Mike Salo­mon. Projekt, lětsa pod hesłom „Tajke zbožo“, słuži tomu historisce hódny ansambl sotrownjow před zabyćom wuchować. Nastać ma inowatiwne kulturne srjedźišćo. Salomon sadźa na swoje dobre zwiski k wuměłskej scenje. „Wažne w regionje je měć jewišća, kotrež posłužuja žedźbu ludźi za njekonwencionel­nymi ležownosćemi a wobstejnosćemi. W tym směrje so tójšto hiba.“

Nowa publikacija Alfreda Herrmanna, wušła w Bonifacijowym nakładnistwje, wěnuje so žónskim rjadam w Němskej

Rjadnica Maria Margret Steggemann dźěła w hospicu Carity w Berlinje-Pankowje, hdźež za­sta­ruje na smjerć chorych, kaž 72lětnu knjeni Schulz, kotraž ma raka a přebywa tam poslednje dny swojeho žiwjenja. Rjadnica je ćežkochorej wšědnje poboku. „Smjerć je wulki tabu w našej towarš­nosći“, sotra Margret rozłožuje. „Wu­měracy su njewobkedźbowani a nabok storčeni. Z hospicnym dźěłom pak šěrimy temu w zjawnosći.“

Mjeztym 70lětna klóšterska knježna Mar­gret bě z 20 lětami do rjadu francis­kankow w Münsteru St. Mauritz zastu­piła. „800 žonow po wšěm swěće rjadej přisłuša. W Němskej je jich něhdźe 470 w cyłkownje 45 konwentach, předewšěm na sewjerozapadźe kraja“, pisa Alfred Herrmann w swojej knize „Bohu so bližić – Žonjace rjady w Němskej“, kotraž je hakle­ njedawno w Bonifacijowym nakładnistwje wušła.