W Serbach rozšěri so zrudźaca powěsć, zo je 6. junija zemrěł Jan Domaška, zasłužbny nawoda rejwanskich skupin. 2. měrca 1933 bě so wón w Jitku pola Rakec­ serbskej burskej swójbje narodźił. Spočatk lěta 1952 přistaji jeho intendant SLA Jurij Winar w runje załoženym serbskim powołanskim ansamblu jako rejwarja. Tak słušeše njeboćički do prěnich wosom rejwanskich porow, kotrež za­počachu 15. měrca 1952 program SLA zwučować. „Jan Domaška bě sobuzałožer SLA a prěni jara talentowany powołanski serbski solowy rejwar“, praji jeho kolegina prěnjeje hodźiny SLA Leńka Šołćina. 21. decembra 1952 je wón prěni wulkoprogram SLA w Choćebuskim Statnym dźiwadle sobu wuhotował.

Wojerecy (AK/SN). Po třoch lětach při­hota su we Wojerowskim měšćanskim muzeju njedźelu dalši dźěl moderneje, znowa zarjadowaneje trajneje wustajeńcy wotewrěli. Wobłuk „powučenjahódny“ (LehrReich) je do šěsć wobłukow rozrja­dowany. Nowy slěduje na hižo wote­wrjeny wobłuk „dožiwjenjahódny“ (ErlebnisReich). „Smy tójšto stawiznow do małych rumnosćow hroda zaměst­ni­li“, wuzběhny nawodnica muzeja Kerstin Noack.

Budyšin (SN/at). Na hnujace wašnje su so swójbni, přećeljo, bywši kolegojo a serbska zjawnosć z Delnjeje a Hornjeje Łužicy wčera na Budyskim Tuchorju z komponistom a hudźbnym wědomostnikom Detlefom Kobjelu rozžohnowali, kiž bě 18. meje w 75. žiwjenskim lěće zemrěł.

Žarowansku swjatočnosć w štyrjoch rěčach zemrěteho – jeho delnjoserbskej maćeršćinje, hornjoserbskej a němskej dźěłowej rěči kaž tež hudźbnej jako rěči wutroby – swjećeše farar Cyril Pjech w Tuchorskej cyrkwi. W prědowanju rysowaše wón Detlefa Kobjelu jako nana serbskeje swójby, kiž je „wšitko činił, zo by­ wam lochko było“. A „jeho hudźba klinči dale w našich wutrobach“. Jeho wutroba bě doma w Delnjej Łužicy, hdźež je jako syn pjekarja wotrostł.

Nimale 150 kruchow najwšelakorišeho razu wučinja kompozitoriske tworjenje njeboćičkeho. Wone „słušeja do manifestneho wobstatka serbskeho hudźbneho tworjenja“, hódnoćeše komponist Juro Mětšk.

SLA a chór Meja zhromadnje spěwohru „Smjertnica“ předstajiłoj

Smochćicy (CRM/SN). Poprawna prapremjera Jurja Pilkoweje lěta 1909 dokomponowaneje spěwohry „Smjertnica“ bě hakle 1965 w Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle w Budyšinje.

Serbski ludowy ansambl zwoprawdźi składnostnje lětušich 160. narodnin Pilka zhromadnje z chórom Meja a ze spěwnymi solistami wčera, njedźelu, koncertnu wersiju předstajenja najwažnišeje twórby wuznamneho serbskeho hudźbnika zašłosće. Wón spisa ju na libreto Jana Radyserba-Wjele, mjenujo ju opereta. Při rjanym lěćnym wjedrje pod hołym njebjom na dworje Smochčanskeho Domu biskopa Bena wopokaza so spěwohra wčera zaso jako woprawdźita drohoćinka serbskeje hudźby. Hižo z teje přičiny bě wopyt předstajenja, wotměteho we wobłuku Smochčanskeho hudźbneho swjedźenja Via regia, wosebje poručeny. Bohužel bě wopyt skerje snadny. Zwoprawdźenje naročneho projekta pod nawodom chóroweho direktora SLA Andreasa Pabsta pak wopokaza so jako kreatiwne znowawotkryće, kotrež je porědko do­žiwić.