wobrazow tekst
wobrazowy tekst
wobrazowy tekst
wobrazowy tekst
Dołhož wě so dopomnić su Aleksandera Kozaka stawizniske temy a rěče zajimowali. Tak wě wón rozłožować historiske pozadki přećiwkow mjez Ruskej a Ukrainu, a to přez wjacore lětstotki. Wón rěči němsce, rusce, ukrainsce, serbisce, esperanto a serbsce. Tež francošćina je jemu bliska, runje tak kaž łaćonšćina a starogrjekšćina. Zajimuja jeho tež norwegšćina, pólšćina a madźaršćina. A na lisćinje rěčow, kotrež by rady nawuknył, steja hebrejšćina, gälšćina a iršćina. Z Ukrainy pochadźacy, ale hižo mnohe lěta w Němskej bydlacy dźensniši wučer skutkuje na Pančičansko-Kukowskej „Šuli Ćišinskeho“. Rady je chcył swój referendariat w Sakskej wukonjeć a potom by najradšo w prowincy dźěłał. Byrnjež był wukubłany wučer za gymnazij, ma wón wjeselo na tym, mjeńšim šulerjam wědu posrědkować. Hižo za čas studija a pozdźišo, jako bě do Haselbachtala, hdźež so doma čuje, přićahnył, je wón wo Serbach zhonił. „Najbóle zajimował sym so za serbsku rěč a sym chcył wědźeć, po kotrym puću móžu ju nawuknyć.“ Před třomi lětami je wón online-kurs za nawuknjenje serbšćiny zmištrował a tež pruwowanje złožił.
Kak wulke běše wjeselo, jako dźěći Ralbičanskeje pěstowarnje zhonichu, zo móža lětsa po dwulětnej přestawce zaso meju
mjetać. Tak sćěhowachu njedawno pjatk popołdnju starši, bratřa a sotry kaž tež dźědojo a wowki přeprošenje na mejemjetanje do Ralbičanskeje pěstowarnje. A dźěći? Cyle napjeći stejachu při durjach a woknach a wjeselachu so nad kóždym znatym wobličom wopytowarjow. Přiwuzni móžachu sej šalku kofeja a tykanc popřeć, kotryž běchu starši luboznje napjekli. Potom započa so program, kotryž wjednica Jadwiga Nukowa zahaji. Po tym běchu dźěći na rjedźe. Kóžda skupina w starobje tři do pjeć lět je spěwy, reju a basnje nazwučowała. Mjeztym předstajištaj kubłarka Liliana Rachelic a kubłar Bosćij Woko skrótka projekt „Naslědneje pěstowarnje“, za kotryž je pěstowarnja tež hižo certifikat dóstała. A skónčnje běše předšulska skupina na rjedźe. Dołho běchu hižo čakali. Z kubłarkomaj ćetu Feli a knjeni Handrikowej měješe 22 dźěći wobšěrny program spřihotowany. Mnohe spěwy a reje dokoławokoło meje pokazachu holcy
W meji je so pola powołanskeho wowčerja Gerata Šmita zaso tójšto jehnjatkow narodźiło. Cyłkownje ma wón něhdźe 480 wowcow. Wězo njejsu
wšitke w jednym stadle, ale do wjacorych rozrjadowane. Potom wón na to dźiwa, zo so zwěrjata derje hromadźe hodźa. Borany na přikład njeměli pola maćernych zwěrjatow
być. Za Gerata Šmita pak woznamjenja to wjele dźěła, wšako dyrbi wón wšitke zwěrjata wšědnje zastarać a je wobkedźbować, tak zo móže spóznać, hač so skoćatam derje dźe. Dale dyrbi wón škitne płoty natwarić. Cyłkownje ma wón jich 105. Hakle do jutrow je wowčer zhromadnje z pilnymi pomocnikami swojim wowcam wołmu třihał, tak zo njeje jim w nalěću a lěću přećopło. Hač do nazymy je wołma potom zaso dosć dołha. Měchi połne wowčeje wołmy Gerat Šmit předa, hdźež wikowarjo je za předźěłanje poskića. Jehnjatko wšak słuša tradicionalnje k jutram a je symbol za Jězusa,
kotryž bu njewinowaty woprowany. Swětła wołma je znamjo
W Radworskim katolskim dźěćacym domje su dźeń dźěsća swjećili. Po zhromadnej snědani čakaše wosebita prěnja překwapjenka. Kubłarjo su lóštne dopołdnjo
přihotowali a samo dźiwadłowu hru „Čerwjenawka“ předstajili. Wězo knježeše mjez přihladowarjemi a dźěćimi dobra nalada a tak wjeselachu so wšitcy nad dalšimi atrakcijemi kaž šminkowanjom abo paslenjom. A naposledk sydaše samo hišće słódny lód. Tekst a foto: Silvia Winarjowa
Znajeće tola wšitcy Łužiske
hory. Jedna z nich je Mnišonc. Naša wulka swójba je na rjanym nalětnim dnju na tutu horu pućowała. W Hornej Hórce běše start. Pućujo přez lěs nam napadny, zo je lěs chory. Skórnik je wulku škodu načinił, tak zo dyrbjachu wobsedźerjo wjele štomow pušćeć. Na wróćopuću smy do wjeski Zahor přišli, hdźež steji pomnik Korle Awgusta Kocora. Tam smy zhromadnje spěw „Što radosć rjeńšu dawa“
zaspěwali. Wjesele dundajo smy so zaso k awtu wróćili. To běše rjany swójbny wulět. Tekst a foto: Mirjam Wenclec
W zašłym wudaću rozprawješe
Annamaria Hadankec
wo dowolu z přećelkomaj na kupje Madeira. Tule sćěhuje druhi a zdobom posledni dźěl.
Nic jenož mužojo, ale wosebje tež młodostni –wšojedne hač holcy abo hólcy – běchu minjeny tydźeń štwórtk na Božim spěću po puću, zo bychu mócnje swjećili, spěwali abo tež sportowali. W Konjecach na přikład bě cyły dźeń wulki hołk a tołk. Tam wotmě so mjez druhim tak mjenowany „Beerpong‟-turněr, na kotrymž so někotre mustwa wobdźělichu. Nimo toho hrajachu tam tež bičwolejbul a hač do nocy k elektroniskej hudźbje rejowachu. Někotři wolejbulisća Wiktorije Worklecy hrajachu w Róžeńce w pěsku bičwolejbul. Tež hdyž njebě wjedro mócneho wětřika dla runje najpřijomniše, Worklečenjo swoju tradiciju na Božim spěću –
w Róžeńće bičwolejbul hrać – dale hajichu. A wězo běchu tež zaso serbske hudźbne talenty ze swojimi instrumentami po puću. Brankatschki na přikład zapiskachu a zaspěwachu w Nowoslicach a podachu so pozdźišo tež hišće do Pěskec. Na serbskich wjeskach na tutym dnju potajkim nihdźe měrnje njebě.Jurij Bjeńš
Fiodor Nowak, Dawid Leppers,
Jan Delan, Stani Wencel, Stanko Fryča
Čěšćinarjo wosmeho lětnika Serbskeho gymnazija su njedawno dwu-
dnjowsku ekskursiju do Prahi přewjedli. Póndźelu rano zetkachmy so při dwórnišću w Budyšinje a dojědźechmy do Biskopic, zo bychmy móhli z ćahom do Liberec dale jěć. W Liberecach wobhladachmy sej twarjeni kupanišća Babylon a interaktiwneho muzeja IQ-Landia. Po tym jědźechmy z luksusowym busom předewzaća Regiojet, w kotrymž běše tablet w sedłach zatwarjeny a hdźež sy móhł
darmotnje napoje pić, dale do stolicy. W Praze změnichmy pjenjezy a mějachmy na Václavskim naměsće přestawku za wobjed. Po tym započa so naša tura po měsće: Wobhladachmy sej mjez druhim Narodny muzej a postawu swjateho Wjacława, dźěchmy k Pulwrowej wěži, při kotrejž so kralowski puć započina a wjedźe dale k staroměšćanskemu naměstu z časnikom Orlojom, pomnikom Jana Husa a Týnskej cyrkwju. Dale nóžkowachmy na Karlowy móst – tu maš rjany wuhlad na hród, rěku Wołtawu, horu Petřín