ot awgusta do decembra 2021 podach so na wu­­kraj­ny semester do Kanady. Na zapa­dźe kraja, w měsće Edmonton, studowach štyri měsacy jendźelšćinu. Wšako je to mój druhi před­mjet studija wučerstwa za powołanske šule. Mój přećel Jakub, kiž mje tu wopyta, je hižo w minjenymaj ­wu­da­ćomaj wo přebytku w Kanadźe rozprawjał. Dokelž mějach tež ja za čas swojeho přebytka trochu swobodneho časa, móžach sej wjacore městnosće druheho najwjetšeho ­kraja swěta wot­kryć. Wo wosebitym tydźenju wam tule skrótka rozprawjam.

Serbski muzejownik Werner Měškank so na wuměnk podał

Sym sej k serbskemu žurnalistej, muzejownikej, awtorej a basnikej do domskeho swójby w Zaspach (Saspow) dojěła. Anekdotow wě dźensa 66lětny Werner Měškank tójšto powědać a chce je jednoho dnja publikować.

W Měškankec swójbje su stajnje hornjoserbsce rěčeli, tež hdyž w Delnjej Łužicy bydlachu; nan dźě pochadźeše z Droždźija, mać z Rownoho. Na Serbskej roz­šěrjenej wyšej šuli w Choćebuzu, kotruž běštaj staršej 1952 sobu załožiłoj, je wón štyri lěta B-delnjoserbšćinu wuknył. „Sym za čas na SRWŠ jónu w delnjoserbskej rozhłosowej hrě Ingridy Nagloweje sobu hrał. W lěće 1972, po pruwowanjach w dźesatce, so mje Jurij Koch wopraša, hač njebych zajim za rozhłós měł. Wšako mějach jara dobre šulske wukony a wobě serbskej rěči rozumjach. Roz­su­dźich so tuž po maturje, wolontariaće a času we wójsku žurnalistiku studować.“

Rentnar a što potom – wuměn­karsku swobodu wužiwać abo wuža­danje přiwzać (36)

Hačrunjež běchu přez koronapandemiju nabrěmjenjene ćeže a postajene trěbne wobmjezowanja tež za Židźinski chór bolostne, zhladuje něhdźe 30 čłonow pod wuměłskim nawodom Kerstin Liederoweje sebjewědomje na přichodne wužadanja. Stajnje w juliju přewjedowane wječorne spěwanje pod měrowym dubom wo­srjedź wsy, loni by to 34. raz było, dyrbješe kaž mnohe dalše planowane wustupy wupa­dnyć. Zo pak bychu swěrni přiwisnicy a lubowarjo chóroweho spěwanja swojich lajskich wuměłcow dožiwić móhli su na tym dnju zjawnu probu přewjedli.

W prědnim rynku chóra naprawo předposlednja njenapadnje jeno ze swojim jasnym altowym hłosom, ale tež z tym, zo serbske teksty wosebje jasnje spěwa. Je to Helga Nazdalina z Wojerec, kotraž mjeztym štwórć lětstotka chór bytost­nje skruća.

Hriby su mnohim přewšo słódna dobrota. Štóž wustojny hribar njeje, pak ma hustohdy swoju lubu nuzu, prawy a wopačny hrib rozeznawać. Wo prócy, hriby pytajo po lěsu chodźić, ani njerěčo. Tomu wšemu móže zawod Annetty­ und Hagena Brecka w Dubrawce, wsy w Malešanskej gmejnje, wotpomhać: firma „Hribowčik“, němsce „Pilzmännchen“.

Započało je so wšitko lěta 2003. Tehdy dyrbješe sej na komunikaciskeho elektronikarja překubłany muler Hagen Breck z přičin strowoty nowu dźěłowu perspektiwu pytać. Załoži sej tak mje­nowanu ja-AG. „Konkretny, wuspěch lubjacy plan ani měł njejsym“, so 50lětny dźensa dopomina. „We hłowje mi chodźeše plahowanje pocpulow abo farma hadow chiba tež party-serwis. Jako so potom w dowolu na Kanariskich kupach w parku reptilijow z plahowarnju hribow zeznajomich, běše ideja za moje přede­wzaće jasna.“