„Njeměli wšitcy prawidłownje składnosć měć, so wot wuměłstwa dótknyć dać?“ W předsłowje winowcoweho wudaća zwuraznja Theresa Jacobsowa swoje mysle wo swobodnym přistupje k wuměłstwu – njewotwisnje wot wobstejnosćow a poměrow wosobow. Dale je so Justyna Michniuk ze zastupjerjomaj hibanja k hajenju słowjanskeje wěry rozmołwjała. Wozrodźenje starych ritualow, swjedźenjow a kulturnych praktikow kaž tež indiwiduelny dušiny puć wotkrywanja swójskich potrjebow hladajo na wěru su z wobstatkom nimale pozabyteje pohanskeje wěry, kotraž so dale a bóle rozwiwa.

Jeli pytane słowa 1–14 prawje wuhódaće, wučitaće z wuběhnjeneju rjadow kwasnej wosobje.

1 swójbny, 2 dźeń a ..., 3 horiny w Aziji, 4 městno na kěrchowje, 5 grjekski ­pismik, 6 drohotny diamant, 7 nic žona, 8 nic sewjer, 9 patron Eskimowcow, 10 potomnik, 11 ličba, 12 žónske ­předmjeno, 13 zapadna wulkomóc, 14 telewizijny­ program