Łužiske hudźbne lěćo čiły wothłós žnjało

Zemja, woheń, powětr a woda – pod tymle hesłom „štyri elementy“ steješe Łužiske hudźbne lěćo 2016. Derje organizowany, w lětnim dowolowym času hudźbnu kulturu intensiwnje posrědkowacy festiwal je zaso Budyski měšćanski kulturny zarjad přewjedł. Na najwšelako­rišich městnach, wot Kamjenca přez Njeswačidło, Smochćicy, Budyšin a Chró­stawu hač do Žitawy, sahaše wot 15. do 31. julija rjad ze 16 zarjadowanjemi jara rozdźělnych poskitkow na wysokim niwowje.

Serbisko-němski basnik Aleksandar Jovan­ović z Eschborna přebywaše na 38. swjedźenju serbskeje poezije prěni raz we Łužicy. Wón je městopředsyda towarstwa Sedmica, kotrež zjednoća wšitkich w Němskej bydlacych serbiskich basnikow a spisowaćelow. Alfons Wićaz je so z nim rozmołwjał.

Kotre zaćišće sće sej w Serbach zdobył?

A. Jovanović: Bě woprawdźe wulke wjeselo, prěni króć we Łužicy a scyła we wuchodnym dźělu Němskeje přebywać. Běch překwapjeny wo hospodliwosći ludźi, ale tež wo měsće Budyšinje. Sym połny pozitiwnych dožiwjenjow a dopomnjenkow. Mjeztym sym swojim swójbnym a mnohim přećelam fota a komentary wo tym rozpósłał, štož je mje tule w Budyšinje jimało.

Z Wašich basnjow je wusłyšeć, zo sće z wutrobu a dušu serbiski poet. Kak dołho hižo w Němskej bydliće a što zwjazuje Was z poprawnej domiznu?

David Brand je nowy nawoda Wojerowskeje hudźbneje šule. K nowemu šulskemu lětu přewza wón zastojnstwo wot Thomasa Mertina, kiž bě funkciju wo­sobinskich přičin dla wotedał.

29lětny Brand je w Lubiju wotrostł. Na saksofonje hrać jeho zahorješe. Jako młodostny wobdźěli so wobdarjeny saksofonist wuspěšnje na wubědźowanju „Młodźina hudźi“, wo­spjet tež na regionalnym wurisanju we Wojerecach. W lětach 2002 do 2005 bu stajnje jako lawreat 1. myta na zwjazkowej runinje počesćeny.

Slědowaše studij na Wysokej šuli za hudźbu a reju w Kölnje, kotryž zakónči jako „master of music“. Wjelelětne nazhonjenja zběrał je jako baritonowy saksofonist ćělesa Signum saxo­phone quartet kaž tež jako pedagoga na hudźbnymaj šulomaj w Düsseldorfje a Hürthu. Ale je so tež mjezynarodneho powětra nasrěbał. „Jako komorny hudźbnik běch po cyłej Europje a Sewjernej Americe po puću“, wón powěda. Z jeho žiwjenjoběha dale wučitaš, zo je so samo hižo nastupajo mjezykulturnu wuměnu w Pakistanje a Thailandźe angažował.

24. julija 2016 zemrě w Budyšinje Zala Bušic. Zrudźaca to powěsć a njewočakowana za přiwuznych, přećelow a znatych, za bywše koleginy a bywšich kolegow, wosebje pak za słucharki a słucharjow serbskeho rozhłosa. Předewšěm za dźensnišu staršu generaciju bě Zala lětdźesatki(!) jako rěčnica z jónkrótnym, ćopłym hłosom takrjec „hłós serbskeho rozhłosa“.